ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ  στις 27 Ιουνίου. 

Στις  27 Ιουνίου δικαζόμαστε με την κατηγορία της  προτροπής σε κακουργηματικές πράξεις  για τρία κείμενα που κυκλοφόρησαν τη στιγμή που εμείς βρισκόμαστε  αιχμάλωτοι στις φυλακές του κράτους . Το ένα από τα κείμενα είναι μία ανάληψη ευθύνης  για εμπρησμό οχήματος τηλεοπτικού studio  από την ομάδα «Αποκλίνουσες Συμπεριφορές» του Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (IRF)  και τα άλλα δύο είναι δικές μας ανακοινώσεις για την εισβολή των μπάτσων στο αναρχικό στέκι Ναδίρ καθώς και για την ανάκριση που ακολούθησε…

Η επίμαχη φράση που ενόχλησε τη δικαστική μαφία είναι : «ούτε ένα χιλιοστό πίσω, εννιά χιλιοστά στα κεφάλια των μπάτσων».

Θα μπορούσαμε να μην σπαταλήσουμε ούτε μία λέξη γι’ αυτήν την υπόθεση.  Οι νομικές συνέπειες αυτής της νέας δίωξης είναι για μας μια σταγόνα στον ωκεανό.

Γνωρίζουμε ότι έχουμε μπροστά μας έτοιμες καταδίκες πολλών δεκαετιών φυλακής. Πόσο θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουν λίγοι μήνες παραπάνω από μια κατηγορία πλημμεληματικού χαρακτήρα; Κι όμως… ένας αναρχικός της πράξης δεν μπορεί να σκέφτεται με τον νομικό συλλογισμό ενός δικηγόρου.

Αυτή η δίωξη αποκτά μία ξεχωριστή πολιτική αξία. Όπως έχει αποδειχτεί, το κράτος, οι εισαγγελικές αρχές και οι αστυνομικές υπηρεσίες έχουν δοκιμάσει επανειλημμένα εναντίον της Σ.Π.Φ. όλες τις νέες μεθόδους και τακτικές (ηθικές αυτουργίες σε προφυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας, παράταση προφυλάκισης με νέα προφυλάκιση λίγες ώρες πριν λήξει το 18μηνο σε σύντροφό μας που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο  ως απεργός πείνας, συνεργασία Ιταλικών- Ελληνικών αρχών για πιθανή έκδοσή μας στην Ιταλία, με νέες διώξεις κειμένων κ.α.

Έχει γραφτεί κάπου πως όσο περισσότερο σε κυνηγάει ο εχθρός σου, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι έχεις καταφέρει δυνατά χτυπήματα εναντίον του.

Για μας οι κατηγορίες που γεμίζουν τις χιλιάδες σελίδες των δικογραφιών μας, είναι τίτλος τιμής. Όμως θέλουμε να τονίσουμε πως ως αναρχικοί της πράξης ό,τι αφήνουμε πίσω μας αναπάντητο γίνεται παρακαταθήκη για το μέλλον ενώ αντίθετα ό,τι κερδίζουμε δημιουργεί την προοπτική μας.

Το γεγονός ότι οι δεσμοφύλακες μπορούν να κρατούν δυόμιση μήνες συντρόφους κλειδωμένους στην απομόνωση, χωρίς να ενεργοποιούνται τα επιθετικά αντανακλαστικά της αναρχικής αλληλεγγύης (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι αδιαμφισβήτητα μία ήττα.

Οι καθημερινές επιθέσεις από θρασύδειλα φασιστάκια και η παρουσία τους στο δρόμο, στις πλατείες, στις γειτονιές, αν δεν συναντηθούν με τα αντίστοιχα αντίποινα από τη δική μας όχθη με μαχαίρια, σιδερογροθιές, φωτιές και εκρήξεις θα αποτελέσουν οπισθοχώρηση του εσωτερικού εχθρού.

Η υποχώρηση των επιθετικών ενεργειών του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης (με εξαίρεση τους αναρχικούς της πράξης και τους πυρήνες της FAI–IRF) απέναντι στις συνθήκες έντασης της κοινωνικής μηχανής είναι προφανώς μία νίκη του φόβου και της καταστολής.

Δε θέλουμε ν’ αφήσουμε το φόβο και την ηττοπάθεια να γίνουν η σκιά μας .Σε πείσμα των καιρών παραμένουμε αμετανόητα ξεροκέφαλοι και συνεπείς. Δεν πρόκειται να χαμηλώσουμε την ένταση του λόγου μας ούτε να αφοπλίσουμε τις λέξεις μας.

Το γεγονός ότι κατηγορούμαστε με τα κείμενά μας για «προτροπή τέλεσης κακουργηματικών πράξεων» σημαίνει πως τα λόγια μας μπορούν ακόμα να επικοινωνήσουν με τους αμφισβητίες και τους αρνητές της εποχής μας και να μεταμορφωθούν σε πράξεις. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Ποτέ δεν μας άρεσαν τα κούφια λόγια. Παράλληλα ποτέ δεν πιστέψαμε ούτε και συμβιβαστήκαμε με τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Πάντα θεωρούσαμε ότι λειτουργούν ως «βιτρίνα» του αστυνομικού κράτους και της κοινωνικής μηχανής.

Με τις διώξεις των κειμένων μας, αποσύρονται και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις που μπορεί να διατηρούν κάποιοι για τη δημοκρατία. Τώρα τραβιέται η κουρτίνα της ελευθερίας του λόγου και προβάλλει η δικαστική λογοκρισία. Κι όμως αυτό είναι καλό… Γι’ αυτό ποτέ δε θα μιλήσουμε για την «ποινικοποίηση» του λόγου και των ιδεών»

Πάντα πιστεύαμε πως η εξεγερσιακή θεωρία συνοδεύεται από αναρχικές πρακτικές όπως και το αντίστροφο.

Λόγος και πράξη είναι αδιαίρετες έννοιες. Η θετική πλευρά της δίωξής μας είναι η πόλωση. Εφ’ όσον οι ψευδαισθήσεις αποσύρονται από το προσκήνιο  ο καθένας παίρνει θέση. Δεν υπάρχουν αθώοι.

Στον φόβο της καταστολής απαντάμε με τη δύναμη της επίθεσης. Η άγνοια και η αδιαφορία καταργούνται και  τώρα μιλάνε  οι αποφάσεις.

Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο. Ή με την κοινωνία του υπάρχοντος ή με τους αρνητές της εποχής μας, ή εφησυχασμένος πολίτης ή αμφισβητίας ταραχοποιός , ή αιώνια αγανακτισμένος διαμαρτυρόμενος ή αναρχικός της πράξης, ή κανόνας  ή εξαίρεση, ή τώρα ή ποτέ.

    ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΠΙΣΩ

ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ.

Υ.Γ. Στο δικαστήριο που καλούμαστε, περιφρονούμε τις δικαστικές μαριονέτες και αδιαφορούμε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Άλλωστε τα δικαιώματα που μας «παραχωρεί»  η δημοκρατία τα έχουμε ρίξει στη φωτιά προ πολλού μαζί με τις νόμιμες ταυτότητές μας.

Η παρουσία μας εκεί και η στάση μας αποτελεί άλλη μία ύβρη και μία προσβολή ενάντια στους ιεροεξεταστές των νόμων.

Είναι ένα μικρό μέρος του συνολικού αναρχικού πολέμου που έχουμε κηρύξει ενάντια στην κοινωνία του κράτους.

                                                       Τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ.

                                                        πρώτης περιόδου και  ο αναρχικός της πράξης

                                                                  Θεόφιλος Μαυρόπουλος

Οι νέες διώξεις των κατηγορουμένων για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς ήταν μία αρχή. Μία σειρά διώξεων που δεν φαίνεται να έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος έχει αρχίσει. 15 μήνες μετά την αιχμαλωσία των 5 μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς στο Βόλο γίνεται όλο και πιο φανερή η εκδικητική μανία της εξουσίας προς τους συντρόφους που εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση. Φανερή είναι και η λύσσα τους να μην αποφυλακιστεί κάποιος από τους συντρόφους λόγω 18μηνου. Κάτι που κατάφεραν όχι με νομικά παραθυράκια αλλά με αυθαιρεσίες και παρακάμψεις των νόμων τους που οι ίδιοι υπηρετούν με τόσο πάθος. Νόμοι που όταν τους βολεύει τους χρησιμοποιούν, όταν όχι τους αγνοούν και όταν δεν τους φτάνουν φτιάχνουν καινούριους.

Η μία δίωξη ακολουθεί την άλλη και το ένα δικαστήριο το άλλο. Κάποιες από αυτές είναι :

–          Η δίωξη για το κείμενο  «Αλληλεγγύη από τη ΣΠΦ και το Θ. Μαυρόπουλο προς το αναρχικό στέκι ΝΑΔΙΡ»  των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και του αναρχικού Θεόφιλου Μαυρόπουλου

–          Τη δίωξη των ίδιων για το κείμενο «Σχετικά με τη νέα δίωξη για το κείμενο αλληλεγγύης στο στέκι Ναδίρ»

–          Δίωξη για την ανάληψη ευθύνης για το studio ATA, το οποίο σύμφωνα με τη δικογραφία οι δέκα σύντροφοι ανέβασαν στο ίντερνετ, όντας έγκλειστοι ενώ την ευθύνη για την συγκεκριμένη ενέργεια έχουν αναλάβει οι Αποκλίνουσες συμπεριφορές για τη διάδοση του επαναστατικού τερορισμού – Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο.

–          Δίωξη του Χρήστου Τσάκαλου για το προσωπικό του κείμενο «Ανοιχτή επιστολή του Χρήστου Τσάκαλου από τις φυλακές Κορυδαλλού, σχετικά με τη στάση του και τις διωκτικές διαδικασίες»

–          Δίωξη του Χρήστου Τσάκαλου και του Μιχάλη Νικολόπουλου για την επίθεση στο Α.Τ Δωδεκανήσου στη Θεσσαλονίκη, ενέργεια για την οποία έχει αναλάβει την ευθύνη η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και δεν συμπεριλαμβάνεται στη δικογραφία με τις 250 ενέργειες της οργάνωσης, που εξ’ αρχής όφειλε ν’ αποτελεί  μία ενιαία δικογραφία εφόσον αφορά ενέργειες της ίδιας οργάνωσης.

–          Προανάκριση και πλέον ανάκριση στην Ιταλία για το πακέτο – βόμβα στον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Οι έρευνες – ανακρίσεις αυτές αφορούσαν αρχικά τον Γιώργο Νικολόπουλο και τον Χρήστο Τσάκαλο αλλά πλέον συμπεριλαμβάνουν άλλα τρία μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς τον Γεράσιμο Τσάκαλο, Χάρη Χατζημιχελάκη και Παναγιώτη Αργυρού καθώς και δύο διωκόμενους και καταδικασμένους πρωτόδικα για συμμετοχή στην οργάνωση, παρόλο που αρνούνται κάθε συμμετοχή τους σε αυτή τους αναρχικούς Αλέξανδρο Μητρούσια και Γιώργο Καραγιαννίδη. Η δικογραφία αυτή έχει μεταφερθεί ήδη σε ανακριτές στη Μπολόνια. Εδώ να τονίσουμε και την χρονική συγκυρία που το Ιταλικό κράτος επέλεξε να παραπέμψει τους συντρόφους ως αντίποινα και σε μία προσπάθεια να επιδείξει έργο κατά της τρομοκρατίας, δηλαδή αμέσως μετά το χτύπημα του πυρήνα Όλγα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας στην Ιταλία, ο οποίος πυροβόλησε στα πόδια τον Roberto Adinolfi, διευθύνοντα συμβούλου της Ansaldo Nucleare.

Εδώ όμως θα σταθούμε στη δημιουργία νόμων που σκοπό έχουν να ποινικοποιήσουν τον λόγο, να κάμψουν την αλληλεγγύη και να απομονώσουν τους έγκλειστους συντρόφους μας. Η κατηγορίααφορά την “προτροπή σε κακουργηματικές πράξεις”. Κάθε κείμενο που δημοσιεύεται και έχει την υπογραφή της ΣΠΦ είναι και μία εν δυνάμει δίωξη. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Σε πλήρη συνεργασία της ελληνικής δικαστικής μαφίας με την ιταλική φαίνεται να αρχίζει μία ιστορία χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Μιλάμε για ένα νόμο που ποινικοποιεί το λόγο αφού η θωράκιση με αλλεπάλληλους τρομονόμους για κάθε ανατρεπτική πράξη δεν φτάνει να επιβάλλει τη σιωπή και την αδράνεια στις τάξεις των αναρχικών.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ – ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

27 ΙΟΥΝΙΟΥ 09:00 π. μ.

15 λεπτά κράτησε η σημερινή συνεδρίαση του στρατοδικείου στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού καθώς οι σύντροφοι Δαμιανός Μπολάνο, Χρήστος Τσάκαλος, Γιώργος και Μιχάλης Νικολόπουλος αποχώρησαν για δεύτερη φορά από τη διαδικασία, εμμένοντας στις δηλώσεις της προηγούμενης εβδομάδας, όπου και είχαν κάνει ξεκάθαρο πως όσο η συντρόφισσά τους Όλγα Οικονομίδου βρίσκεται κλειδωμένη στην απομόνωση στα κολαστήρια στα Διαβατά οι ίδιοι, εις ένδειξη αλληλεγγύης, θα αποχωρούν από τη διαδικασία, απαιτώντας να μην πραγματοποιηθεί καν. Το ίδιο έκανε και ο Χάρης Χατζημιχελάκης, ο οποίος ως μάρτυρας έστειλε γραπτή δήλωση πως δεν πρόκειται να καταθέσει όσο η Όλγα Οικονομίδου συνεχίζει να κρατείται στην απομόνωση.

Να τονίσουμε ότι η Όλγα Οικονομίδου, μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/ FAI/ IRF,  βρίσκεται σε κελί απομόνωσης στα Διαβατά από τις 04/05 επειδή αρνήθηκε να υποβληθεί στον εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο που απαιτούσαν οι ανθρωποφύλακες για να την βάλουν μαζί με τον γενικό πληθυσμό της φυλακής. Η μεταγωγή της συντρόφισσας στις φυλακές Διαβατών έγινε μετά από πειθαρχική μεταγωγή από τις φυλακές Θήβας λόγω ξυλοδαρμού μιας άλλης κρατούμενης – ρουφιάνας της υπηρεσίας εκεί των φυλακών Περισσότερο από ένα μήνα μετά της επιβάλλουν συνεχόμενες ποινές και 10ήμερα στην απομόνωση για το ίδιο “παράπτωμα” σε μία προσπάθεια να κάμψουν τις αντιστάσεις της. Προσπάθεια που παραμένει άκαρπη. Με την άκαμπτη στάση της έχει καταφέρει να καλύπτει με σεντόνι την κάμερα που βρίσκεται στο κελί της.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΟΛΓΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

Παράμβαση στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου σε ένδειξη αλληλεγγύης με την Όλγα Οικονομίδου που βρίσκεται πλέον 39 μέρες στην απομόνωση των φυλακών στα Διαβατά πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 10/06 στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. 40 Σύντροφοι/ισσες μαζευτήκαμε από τις 8 έξω από το χώρο της συναυλίας και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, και αυτό της ίδιας της συντρόφισσας. Γύρω στις 10 έγινε παρέμβαση και διέκοψε η συναυλία για να διαβαστεί από το μικρόφωνο το παρακάτω κείμενο :

Η Όλγα Οικονομίδου, μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, βρίσκεται από τις 04/05 στην απομόνωση των γυναικείων φυλακών στα Διαβατά παρακολουθούμενη 24 ώρες το 24ωρο από κάμερα που βρίσκεται μέσα στο κελί της. Ο λόγος είναι η άρνηση του σωματικού ελέγχου, που παρόλα τα μηχανήματα ελέγχου σε όλες τις φυλακές, απαιτείται από τους νεοεισερχομένους κρατούμενους να βγάζουν τα ρούχα τους (στις κρατούμενες απαιτούν να κάνουν και κολπικό έλεγχο). Μία διαδικασία που σκοπό έχει να κάμψει την αξιοπρέπειά τους και που θα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα αρνούνται κάθε φορά.

Η στάση των ανθρωποφυλάκων βρίσκεται για ακόμα μία φορά σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις εντολές των μπάτσων και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Από κοινού κάνουν προσπάθειες να λυγίσουν τους αγωνιζόμενους κρατούμενους με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν ο σωφρονιστικός τους κώδικας δεν το επιτρέπει. (Η παραμονή κάποιου κρατούμενου σε καθεστώς απομόνωσης δεν μπορεί να ξεπερνά τις 10 συνεχόμενες μέρες). Προσπάθειες που εμφανώς πέφτουν στο κενό. Περισσότερο από ένα μήνα μετά η Όλγα παραμένει στην απομόνωση και ύστερα από τη δική ανυποχώρητη στάση έχει καταφέρει να καλύπτει την κάμερα που βρίσκεται στο κελί της.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΟΛΓΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

εδώ το video :

MOV

το πανώ γράφει που σηκώθηκε ταυτόχρονα γράφει :

Τα 80 άτομα έφτασε κάποια στιγμή η συγκέντρωση εξω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Μοιράστοικαν κείμενα στα διερχόμενα αυτοκίνητα και απέναντι από το υπουργείο στις στάσεις των λεωφορείων. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί φωνάχτηκαν πολλές τα συνθήματα :

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΓΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

το κείμενο που μοιράστηκε :

Γράμμα της Όλγας Οικονομίδου από την απομόνωση

Αυτή την στιγμή γράφω τις λίγες αυτές γραμμές μέσα απ’την απομόνωση. 30 μέρες απομόνωση είναι το αντίτιμο της άρνησης μου να ξεπουλήσω την αξιοπρέπεια μου για 5 λεπτά υπακούοντας στον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου.
Παραμένω αμετανόητη στην απόφαση μου. Δεν πρόκειται να χαρίσω ούτε ένα δευτερόλεπτο συμβιβασμού στους δεσμοφύλακες. Δεν πρόκειται να ανταλλάξω τις αρνήσεις και τις επιλογές μου με την “θαλπωρή” ενός κανονικού κελιού και την “ελευθερία” του προαυλισμού με το γενικό πληθυσμού της φυλακής.

Δεν αναζητώ να γίνω άλλη μια φυσιολογική στατιστική κρατούμενης, που στέκεται σούζα απέναντι στην υπηρεσία, που βγάζει “ήσυχα” την ποινή της, που ταξιδεύει στις ψευδαισθήσεις των μουρλόχαπων, που πουλάει τον τσαμπουκά της “παλιάς” στις νέες φυλακισμένες.

Στον καιρό που είμαι στην φυλακή γνώρισα την πυκνοκατοικημένη έρημο της κοινωνίας των κρατουμένων. Όπως και όταν ήμουν ελεύθερη, έτσι και τώρα που βρίσκομαι στην μέσα πλευρά των τειχών παραμένω αρνητής κάθε κοινωνίας, που κτίζεται γκρεμίζοντας το “εγώ”, που μιμείται τα ψεύτικα είδωλα της καταργώντας το αυθεντικό, που επιβιώνει ακολουθώντας τις συμβάσεις της. Αρνούμαι το μοναχικό πλήθος που φοράει τις προσποιήσεις του για πρόσωπο γιατί δεν έχει ψυχή να γίνει ο εαυτός του. Παραμένω φίλη, συντρόφισσα και άνθρωπος με όσες και όσους διατηρούν αναμμένη τη φωτιά μέσα τους. Με αυτές και αυτούς που διαλέγουν τα επικίνδυνα μονοπάτια των λύκων και όχι τα βοσκοτόπια των προβάτων.

Για όλους εμάς, για τους αναρχικούς της πράξης καμιά φορά η φυλακή δεν είναι αρκετή “τιμωρία”. Για αυτό μας περιμένουν πειθαρχικές ποινές, μεταγωγές και απομονωσεις.
Η απομόνωση είναι μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Παραμένεις 24 ώρες το 24ωρο κλειδωμένη σε ένα κελί με ένα κρεβάτι μια εσωτερική τουαλέτα και το άγρυπνο μάτι μιας κάμερας (που κατάφερα τελικά να την καλύπτω με ένα σεντόνι…).

Εδώ μέσα οι μόνες σου φίλες είναι οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σου. Εδώ μέσα οι μέρες και οι ώρες καταργούνται, χάνονται, πεθαίνουν σπρώχνοντας αργά αργά η μία την άλλη…
Αυτές τις 30 μέρες απομόνωσης όμως δεν έμεινα μόνη μου. Είχα κάποιους παράξενους και όμορφους επισκέπτες που πέρασαν κρυφά και “λαθραία” στο κελί μου σπάζοντας την απομόνωση.

Ήταν ο όμορφος ήχος των πυροβολισμών του πυρήνα Όλγα FAI/IRF ενάντια στο κάθαρμα της πυρηνικής εταιρείας Adinolfi (σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ αδέρφια για το χαμόγελο που μου χαρίσατε) ήταν ο μοναδικός θόρυβος απ’τις εκρήξεις anfo και δυναμίτη στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία (δύναμη στους συντρόφους που συνέλαβαν), στο Περού, ήταν τα ευχάριστα νέα απ’τα αιχμάλωτα αδέρφια μου στην Ινδονησία Eat και Billy (Eat τα λόγια σου στο γράμμα σου μου έδωσαν κουράγιο και δύναμη), ήταν οι καπνοί απ’τους εμπρησμούς της νέας Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (η θέληση σας και οι πράξεις σας δείχνουν ότι τίποτα δεν τελείωσε), ήταν τα συνθήματα και οι φωνές απ’τους αλληλέγγυους που έκαναν συγκέντρωση έξω απ’τις φυλακές Διαβατών που βρίσκομαι αιχμάλωτη, ήταν όλες αυτές οι χειρονομίες ουσίας, τα κείμενα, οι αφίσες, τα σαμποτάζ (Βόλος), οι εμπρησμοί που χαράζουν στο μυαλό και στην καρδιά μου με ανεξίτηλο χρώμα μία φράση “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των αναρχικών της πράξης δεν είναι απλά λόγια”…

Όλγα Οικονομίδου
μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF πρώτης περιόδου
30 μέρες απομόνωση και συνεχίζω, όμως ο λύκος μέσα μου δεν κοιμάται, δεν συγκατανεύει, δεν συγχωρεί…

και

Η Όλγα Οικονομίδου, μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, βρίσκεται από τις 04/05 στην απομόνωση των γυναικείων φυλακών στα Διαβατά παρακολουθούμενη 24 ώρες το 24ωρο από κάμερα που βρίσκεται μέσα στο κελί της. Ο λόγος είναι η άρνηση του σωματικού ελέγχου, που παρόλα τα μηχανήματα ελέγχου σε όλες τις φυλακές, απαιτείται από τους νεοεισερχομένους κρατούμενους να βγάζουν τα ρούχα τους (στις κρατούμενες απαιτούν να κάνουν και κολπικό έλεγχο). Μία διαδικασία που σκοπό έχει να κάμψει την αξιοπρέπειά τους και που θα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα αρνούνται κάθε φορά.

Η μεταγωγή της συντρόφισσας στις φυλακές Διαβατών έγινε μετά από πειθαρχική μεταγωγή από τις φυλακές Θήβας λόγω ξυλοδαρμού μιας άλλης κρατούμενης – ρουφιάνας της υπηρεσίας των φυλακών. Λόγω της άρνησής της να υποβληθεί στον σωματικό έλεγχο της επιβλήθηκε άλλη μία πειθαρχική μεταγωγή η οποία εδώ και 25 μέρες σκόπιμα και εκδικητικά δεν εκτελείται από την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών.

Η στάση των ανθρωποφυλάκων βρίσκεται για ακόμα μία φορά σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις εντολές των μπάτσων και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Από κοινού κάνουν προσπάθειες να λυγίσουν τους αγωνιζόμενους κρατούμενους με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν ο σωφρονιστικός τους κώδικας δεν το επιτρέπει. (Η παραμονή κάποιου κρατούμενου σε καθεστώς απομόνωσης δεν μπορεί να ξεπερνά τις 10 συνεχόμενες μέρες). Προσπάθειες που εμφανώς πέφτουν στο κενό. Σχεδόν ένα μήνα μετά η Όλγα παραμένει στην απομόνωση και ύστερα από τη δική ανυποχώρητη στάση έχει καταφέρει να καλύπτει την κάμερα που βρίσκεται στο κελί της.

“Η αλληλεγγύη πρέπει να παραμένει ζωντανή δίπλα σε κινήσεις κρατουμένων και αλώβητη, αντικειμενική και σε εγρήγορση σε υποθέσεις που αφορούν πολιτικούς κρατούμενους. Κατά τη γνώμη μου οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης δεν πρέπει να περιορίζονται σε εθιμοτυπικές ημερομηνίες όπως π.χ. την πρωτοχρονιά, αλλά να διατηρούν τα αντανακλαστικά τους ώστε να μεταλλάσσονται σε μοχλό πίεσης όταν τα σωφρονιστικά καπρίτσια δοκιμάζουν τους κρατούμενους. Η αλληλεγγύη πρέπει να είναι εργαλείο για να αναδεικνύει τις υποθέσεις των αναρχικών κρατούμενων όχι προσωποκεντρικά, όχι με βάση τις προσωπικές σχέσεις, όχι με κριτήρια ενοχής-αθωότητας. Άλλωστε σε αυτό τον κόσμο κανείς δεν είναι αθώος, είμαστε όλοι ένοχοι. Άλλοι για τη συνειδητοποίησή τους και τη δράση τους ενάντια σε ότι τους καταπιέζει και άλλοι για την ανοχή τους στους καταπιεστικούς θεσμούς.”

Όλγα Οικονομίδου

Συμμεριζόμενοι την άποψη της συντρόφισσας δηλώνουμε πως η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη. Συνεχίζουμε να είμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους κρατούμενους, δίπλα σε εκείνους που με προσωπικό κόστος υψώνουν το ανάστημά τους αγνοώντας τον εγκλεισμό τους, δίπλα σε εκείνους που προωθούν σε πείσμα των καιρών την ανατρεπτική δράση, δίπλα σε εκείνους που έχουν κηρύξει πόλεμο με την εξουσία και όλες τις εκφάνσεις της. Είμαστε αλληλέγγυοι με τον αγώνα της συντρόφισσας Όλγα Οικονομίδου και θα σταθούμε δίπλα της σε όλη την διάρκειά του.

“ Η στάση της Όλγας είναι άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα αξιοπρέπειας στη φαρέτρα της αναρχικής παρακαταθήκης με το οποίο ο καθένας που θεωρεί τον εαυτό του Αναρχικό Επαναστάτη και αναρχικό της Πράξης, μπορεί να οπλιστεί και να υπερασπιστεί τις αναρχικές αξίες και την ελευθερία. […]

[…]Μπορεί να μας πιάσατε αιχμαλώτους, όμως δεν μας νικήσατε. Δεν πρόκειται να παραδοθούμε ποτέ. Δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλον με μία υπόσχεση στα μάτια. «Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους αναρχικούς της πράξης δεν είναι μόνο λόγια…»”

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πρώτης περιόδου

Συνέλευση αλληλεγγύης στη ΣΠΦ και σε
όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση

sal.spf@gmail.com

                                                                                                                                                                   Αυτή την στιγμή γράφω τις λίγες αυτές γραμμές μέσα απ’την απομόνωση. 30 μέρες απομόνωση είναι το αντίτιμο της άρνησης μου να ξεπουλήσω την αξιοπρέπεια μου για 5 λεπτά υπακούοντας στον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου.

   Παραμένω αμετανόητη στην απόφαση μου. Δεν πρόκειται να χαρίσω ούτε ένα δευτερόλεπτο συμβιβασμού στους δεσμοφύλακες. Δεν πρόκειται να ανταλλάξω τις αρνήσεις και τις επιλογές μου με την “θαλπωρή” ενός κανονικού κελιού και την “ελευθερία” του προαυλισμού με το γενικό πληθυσμού της φυλακής.

   Δεν αναζητώ να γίνω άλλη μια φυσιολογική στατιστική κρατούμενης, που στέκεται σούζα απέναντι στην υπηρεσία, που βγάζει “ήσυχα” την ποινή της, που ταξιδεύει στις ψευδαισθήσεις των μουρλόχαπων, που πουλάει τον τσαμπουκά της “παλιάς” στις νέες φυλακισμένες.

   Στον καιρό που είμαι στην φυλακή γνώρισα την πυκνοκατοικημένη έρημο της κοινωνίας των κρατουμένων. Όπως και όταν ήμουν ελεύθερη, έτσι και τώρα που βρίσκομαι στην μέσα πλευρά των τειχών παραμένω αρνητής κάθε κοινωνίας, που κτίζεται γκρεμίζοντας το “εγώ”, που μιμείται τα ψεύτικα είδωλα της καταργώντας το αυθεντικό, που επιβιώνει ακολουθώντας τις συμβάσεις της. Αρνούμαι το μοναχικό πλήθος που φοράει τις προσποιήσεις του για πρόσωπο γιατί δεν έχει ψυχή να γίνει ο εαυτός του. Παραμένω φίλη, συντρόφισσα και άνθρωπος με όσες και όσους διατηρούν αναμμένη τη φωτιά μέσα τους. Με αυτές και αυτούς που διαλέγουν τα επικίνδυνα μονοπάτια των λύκων και όχι τα βοσκοτόπια των προβάτων.

   Για όλους εμάς, για τους αναρχικούς της πράξης καμιά φορά η φυλακή δεν είναι αρκετή “τιμωρία”. Για αυτό μας περιμένουν πειθαρχικές ποινές, μεταγωγές και απομονωσεις.

   Η απομόνωση είναι μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Παραμένεις 24 ώρες το 24ωρο κλειδωμένη σε ένα κελί με ένα κρεβάτι μια εσωτερική τουαλέτα και το άγρυπνο μάτι μιας κάμερας (που κατάφερα τελικά να την καλύπτω με ένα σεντόνι…).

   Εδώ μέσα οι μόνες σου φίλες είναι οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σου. Εδώ μέσα οι μέρες και οι ώρες καταργούνται, χάνονται, πεθαίνουν σπρώχνοντας αργά αργά η μία την άλλη…

   Αυτές τις 30 μέρες απομόνωσης όμως δεν έμεινα μόνη μου. Είχα κάποιους παράξενους και όμορφους επισκέπτες που πέρασαν κρυφά και “λαθραία” στο κελί μου σπάζοντας την απομόνωση.

   Ήταν ο όμορφος ήχος των πυροβολισμών του πυρήνα Όλγα FAI/IRF ενάντια στο κάθαρμα της πυρηνικής εταιρείας Adinolfi (σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ αδέρφια για το χαμόγελο που μου χαρίσατε) ήταν ο μοναδικός θόρυβος απ’τις εκρήξεις anfo και δυναμίτη στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία (δύναμη στους συντρόφους που συνέλαβαν), στο Περού, ήταν τα ευχάριστα νέα απ’τα αιχμάλωτα αδέρφια μου στην Ινδονησία Eat και Billy (Eat τα λόγια σου στο γράμμα σου μου έδωσαν κουράγιο και δύναμη), ήταν οι καπνοί απ’τους εμπρησμούς της νέας Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (η θέληση σας και οι πράξεις σας δείχνουν ότι τίποτα δεν τελείωσε), ήταν τα συνθήματα και οι φωνές απ’τους αλληλέγγυους που έκαναν συγκέντρωση έξω απ’τις φυλακές Διαβατών που βρίσκομαι αιχμάλωτη, ήταν όλες αυτές οι χειρονομίες ουσίας, τα κείμενα, οι αφίσες, τα σαμποτάζ (Βόλος), οι εμπρησμοί που χαράζουν στο μυαλό και στην καρδιά μου με ανεξίτηλο χρώμα μία φράση “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των αναρχικών της πράξης δεν είναι απλά λόγια”…

Όλγα Οικονομίδου

μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF πρώτης περιόδου

30 μέρες απομόνωση και συνεχίζω, όμως ο λύκος μέσα μου δεν κοιμάται, δεν συγκατανεύει, δεν συγχωρεί…

en es it – Greece: Letter of CCF member Olga Ekonomidou (in solitary confinement of Diavata prisons)

http://en.contrainfo.espiv.net/2012/06/03/greece-letter-of-ccf-member-olga-ekonomidou-in-solitary-confinement-of-diavata-prisons/