“Όλες οι αποφάσεις, όταν πρόκειται για την ελευθερία, κλείνουν μέσα τους τον θάνατο. Εμείς μέσα απ’ αυτόν τον θάνατο πρέπει να κερδίσουμε τη ζωή. Μια βαθιά ανάσα για το ταξίδι χωρίς τέλος.”

Στην Πεύκη διεξήχθη ένοπλη συμπλοκή μεταξύ δύο αναρχικών και των δυνάμεων της αστυνομίας.

Τα δύο σκυλιά της, ο Λεοντόπουλος και ο Δρόσος προσπάθησαν να συλλάβουν εμένα και τον σύντροφό μου. Η απάντησή μας ήταν η άρνηση παράδοσης μέσω την ένοπλης αντίστασης με σκοπό τη διατήρηση της ελευθερίας μας, που τόσο εκτιμάμε ως αναρχικοί.

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, ο σύντροφος διέφυγε κλέβοντας το περιπολικό ενώ εγώ συνελήφθηκα τραυματισμένος. Μαζί τραυματίστηκαν και οι δύο αστυνομικοί τους οποίους πυροβόλησα πρώτος καταφέρνοντας να τους αιφνιδιάσω. Αναμφίβολα αν οι αστυνομικοί πέθαιναν και εγώ και ο σύντροφός μου ήμασταν αλώβητοι, θα φεύγαμε.

Άσχετα επίσης από το γεγονός ότι επιχειρησιακή προτεραιότητά μου ήταν η απεμπλοκή και η διαφυγή, θα ήταν τιμή μου αν παράλληλα είχα το αίμα των δυο αστυνομικών στα χέρια μου, όχι μόνο επειδή πήγαν να με συλλάβουν, αλλά απλά και μόνο επειδή ήταν αστυνομικοί.

Κάθε αστυνομικός ως άμεσος φορέας εξουσίας, για όποιον λόγο κι αν έγινε μπάτσος, είναι ένας ζωντανός στόχος για έναν αναρχικό ένοπλο επαναστάτη. Πολιτικοί, μεγαλοδημοσιογράφοι και μεγαλοεπιχειρηματίες, ρουφιάνοι, φασίστες, εκπρόσωποι του κλήρου, σωφρονιστικοί και φυσικά εσείς οι δικαστικοί, όπως και κάθε άλλος στυλοβάτης ή τσιράκι του συστήματος, βρίσκεστε πάντα στο στόχαστρο των ανταρτών πόλης.

Η γενικευμένη επίθεση ενάντια στο υπάρχον, βέβαια, γίνεται πιο ολοκληρωμένη όταν επιστρατεύονται όλα τα μέσα. Πέτρες και μολότωφ, αφισοκολλήσεις και τρικάκια, συνθήματα, κείμενα, πορείες και μικροφωνικές, βόμβες και σφαίρες.

Στα πλαίσια λοιπόν της πολύμορφης αναρχικής δράσης, και συγκεκριμένα του ένοπλου αγώνα, είχα και εγώ την τιμή να γνωρίσω τους μηδενιστές αντάρτες πόλης της Αναρχικής Επαναστατικής Οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Στις οικείες του Βόλου και της Καλλιθέας, δεν ήμουν παρών γενικά και αόριστα ως σύντροφος. Ήμουν έμπρακτα κομμάτι της ραδιουργίας ενάντια στο σάπιο κόσμο της εξουσίας. Είχα κάνει συνειδητά το πέρασμα στην επαναστατική παρανομία μαζί και με άλλους συντρόφους αγνώστους σε εσάς, όπως και με τα καταζητούμενα αδέρφια Γιάννη Μιχαηλίδη και Δημήτρη Πολίτη.

Στόχος του καθενός μας η διάδοση της αναρχίας στο σήμερα σε βάρος της εξουσιαστικής κοινωνίας. Αυτός ο στόχος παραμένει ένα διαρκές στοίχημα ακόμα και για όσους από εμάς βρίσκονται στη φυλακή, αφού είμαστε αμετανόητοι για τις επιλογές μας και τις μάχες που δώσαμε και δίνουμε ως αναρχικοί της πράξης.

Επειδή βαρεθήκαμε τη ρουτίνα, τις αναστολές και το φθηνό τρόπο ζωής που θέλουν να μας σερβίρουν. Επειδή αηδιάσαμε με τις αντιλήψεις της υποτέλειας, του γλειψίματος, της ρουφιανιάς και το κυνήγι για την κοινωνική και οικονομική ανέλιξη. Επειδή μισήσαμε κάθε εξουσιαστικό σκουλήκι που θέλει να κλέψει τις ζωές μας και τέλος, επειδή θελήσαμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας στο εδώ και το τώρα κηρύξαμε τον αναρχικό πόλεμο. Μέσω αυτού του πολέμου ανακαλύπτουμε κάθε μέρα τον εαυτό μας, μαζί με τις αναρχικές σκέψεις που συνάπτουμε και ανοίγουμε νέες προοπτικές επίθεσης. Μαχόμαστε ενάντια στο υπάρχον γιατί μόνο έτσι υπάρχουμε.

Η συμπλοκή της Πεύκης ξεκίνησε ως μια τυχαία εξακρίβωση στοιχείων και κατέληξε σε μια, διόλου τυχαία, μάχη ελεύθερων ατόμων με τις δυνάμεις της τάξης, της αναρχίας με την εξουσία, και άλλη μια απόδειξη ότι “παντοδύναμος εχθρός” έχει σάρκα και οστά και είναι θνητός. Ήταν μια μάχη, μια συνειδητή επιλογή για την οποία είμαι περήφανος και σίγουρος ότι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα το ξανάκανα. Άλλωστε το πιο δυνατό όπλο για έναν ανυπότακτο αναρχικό της πράξης δεν είναι άλλο από τη συνείδησή του.

Για τις μάχες που δόθηκαν και για τις μάχες που θα δοθούν. Ζήτω η αναρχία.

Ζήτω η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/ Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο

Ζήτω η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

 Ως την ολοκληρωτική καταστροφή του υπάρχοντος και την οικοδόμηση της αναρχίας ο πόλεμος συνεχίζεται…

Θεόφιλος Μαυρόπουλος