Σημ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε για το αναρχικό περιοδικό 325, που εκδίδεται τακτικά από συντρόφους στην Αγγλία

και δημοσιεύθηκε-εκδόθηκε στις 07/11 στο 10^ο τεύχος του.                                                                                                                                                                                                                                        

http://325.nostate.net/?p=6551

 

Οι μοναχικοί λύκοι δεν είναι μόνοι…

Σήμερα ζούμε στην εποχή του φόβου, στο Βασίλειο της παρακμής. Παντού γύρω μας απλώνεται ένας άρρωστος κόσμος που αρνείται όμως να πεθάνει. Ο κόσμος της οικονομίας πέφτει αλλά δε γκρεμίζεται. Όλοι οι ιεροκήρυκες κάθε ιδεολογίας, επιστήμονες, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, κοινωνιολόγοι, συνδικαλιστές, αριστεροί, ανθρωπιστές, συμφωνούν σε μία κοινή αλήθεια, με το όνομα “οικονομική κρίση”.

Έτσι το φάντασμα της οικονομικής κρίσης πλανάται πάνω από την πρώην προνομιούχα επικράτεια του δυτικού πολιτισμού, αφού πρώτα άφησε πίσω του εκατόμβες νεκρών και ερείπια πολέμου στις “υποανάπτυκτες ζώνες»του υπόλοιπου κόσμου.

Όμως εμείς αρνούμαστε την αλήθεια που μας προσφέρουν. Αρνούμαστε να χαθούμε μέσα σε μαθηματικούς υπολογισμούς, οικονομικούς όρους και δανειακές συμβάσεις. Αρνούμαστε να δεχτούμε πως η ζωή στριμώχνεται ανάμεσα σε στατιστικές. Δεν μπορούν οι αριθμοί να εξηγήσουν γιατί συνεχώς φτωχαίνει η ύπαρξή μας. Εμείς μιλάμε για μια διαφορετική φτώχεια και όχι μονάχα τη φτώχεια του πελάτη των σούπερ – μάρκετ. Μιλάμε για τη φτώχεια των λέξεων, των συναισθημάτων, των σκέψεων, των περιπλανήσεων, των εντάσεων. Μιλάμε για την ενότητα που κατοικεί μέσα στον σύγχρονο άνθρωπο – κατοικίδιο των κλουβιών της μητρόπολης που μόνος του φυλάκισε τον εαυτό του.

Σήμερα υπάρχει μια κρίση που φτωχαίνει τη ζωή μας, αλλά αυτή δεν είναι η οικονομική κρίση, είναι η κρίση αξιών. Η κοινωνία αντάλλαξε τις αξίες της ελευθερίας, του σεβασμού, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, με μια θέση στον καταναλωτικό παράδεισο. Τώρα ήρθε η ώρα να εκπέσει και στην κόλασή του, καθώς σήμερα βιώνει την κατάρρευση του συστήματος που πιστά προσκυνούσε τόσα χρόνια.

Οι πρεσβευτές του σύγχρονου τρόπου ζωής μιλάνε για την σωτηρία της οικονομίας μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και αναπτυξιακών προγραμμάτων, ενώ οι ιδεολόγοι της αριστεράς ζητιανεύουν την κάθαρση των θεσμών. Δυστυχώς, στην Ελλάδα στον χορό του παραλόγου μπαίνει και η τάση της γραφειοκρατικής κοινωνικής αναρχίας που φαντασιώνεται την αναβίωση νεκρών ιδεολογιών μιλώντας για αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και εργατικές κολεκτίβες.

Έτσι οι κοινωνιστές αναρχικοί, ενώ αρνούνται το σύστημα, αντί να καταστρέψουν τις ταξικές ταυτότητες και την οικονομία, μιλούν τη γλώσσα τους. Μιλούν για την ανατροπή του υπάρχοντος, δίχως όμως να ξεριζώνουν από μέσα τους την οικονομοκεντρική λογική. Για εμάς, ως αναρχοατομικιστές και μηδενιστές, η οικονομία δεν είναι το κλειδί για την απελευθέρωση. Η οικονομία είναι ένα μέρος του προβλήματος και όχι το ίδιο το πρόβλημα. Ο μόνος τρόπος για να χτυπήσουμε την καρδιά του προβλήματος είναι να καταστρέψουμε την οικονομία και τους διαχωρισμούς της και να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο κόσμος δεν θα γίνει πιο όμορφος ή πιο ελεύθερος αν κολλεκτιβοποιήσουμε την εργασία αλλά μόνο αν ανατινάξουμε τη σχέση της εργασίας και καταστρέψουμε τη νοοτροπία, την ηθική και την κουλτούρα της. Το ίδιο θα συμβεί με την φιλία, με τον έρωτα, με την απόλαυση, με την ίδια την έννοια της ζωής.

Στο δρόμο για τη διαρκή αναρχική εξέγερση δε κρατάμε τίποτα που μας καθηλώνει στο παρελθόν. Γκρεμίζουμε τους μύθους του επαναστατικού υποκειμένου, του προλεταριάτου, της αιώνιας αναμονής των αντικειμενικών συνθηκών, της κοινωνικής συμπάθειας προς το λαό, αυτή τη βραδυκίνητη μάζα που με την αδράνειά της μας εμποδίζει να αναπνέουμε…

Κοιτώντας λοιπόν πίσω στο χρόνο, αναγνωρίζουμε ως δικά μας αποτυπώματα, τα ίχνη που άφησαν κάποιοι μοναχικοί λύκοι, που βάδισαν τότε ενάντια στην εποχή τους. Είναι όλοι εκείνοι οι συνωμότες αναρχικοί ιλλεγαλιστές που έκαναν την αναρχική εξέγερση τη μόνη τους πατρίδα. Είναι αυτοί που επέλεξαν να μείνουν μακριά από τις δοξασίες των νεκρών ιδεολογιών και τη γραφειοκρατία του κοινωνικού αναρχισμού που προσμένει τις μάζες για να αρχίσει την εξέγερσή του. Μοναχικοί και μοναδικοί όπλισαν τις επιθυμίες τους, παραμέρισαν την παθητική σαπίλα του όχλου και ξεχύθηκαν στην έφοδο στον ουρανό.

Το άστρο τους γεμίζει τα μάτια μας, η φωτιά πλημμυρίζει τις σκέψεις μας, η βεντέτα της εκδίκησης χτυπάει στην καρδιά μας και τα χέρια μας αγκαλιάζουν τα όπλα και το δυναμίτη που μας κληροδότησαν. Ζούμε για μια ατελείωτη έκρηξη πράξεων, σκέψεων, συναισθημάτων, επιθυμιών, που φτάνει μέχρι τα πέρατα του κόσμου.

Δεν υπάρχει νοσταλγία, υπάρχει μόνο το σήμερα, ενώ το αύριο είναι ήδη αργά. Σήμερα είναι η δική μας σειρά, η δική μας ζωή, η δική μας ώρα. Ο Αναρχοατομικισμός και ο μηδενισμός, οι πύλες της νέας αναρχίας, μας προσκαλούν. Στην εποχή της γενικευμένης κρίσης, ο ήλιος της νέας αναρχίας συνεχίζει ν’ ανατέλλει. Τώρα που η παγκόσμια οικονομία νοσεί, εμείς δεν ψάχνουμε τη «δίκαια»κοινωνική θεραπεία της, αλλά αντίθετα αναζητάμε το δηλητήριο για τον οριστικό θάνατό της.

Όπως γράψαμε παραπάνω, η ζωή πριν στραγγαλιστεί βιολογικά απ’ την οικονομική κρίση, είχε ήδη διακοπεί μέσα στην απόγνωση, στις ψευδαισθήσεις και στη μοναξιά της σύγχρονης κοινωνίας.

Είναι σημαντικό λοιπόν, να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να επιτιθέμαστε ενάντια σε ότι δοξάζει την αυτοκρατορία της εξουσίας, σε ό, τι διατηρεί τη θρησκεία της οικονομίας, σε ό, τι κουβαλάει το θάνατο της σιωπής κα της ακινησίας. Κι αν καμιά φορά μοιάζουμε με μοναχικούς τρελούς, το σίγουρο είναι πως δεν είμαστε μόνοι. Ζούμε σε ένα σπίτι γεμάτο φωνές, όνειρα, επιθυμίες, γέλια, μελαγχολίες, πράξεις… Το σπίτι μας δεν έχει οικοδεσπότες και επισκέπτες, ανήκει σε όλους μας. Στο σπίτι μας δε μιλάμε μία γλώσσα αλλά πολλές και πάντα συνεννοούμαστε με τα μάτια μας. Το υπόγειο του σπιτιού μας είναι γεμάτο όπλα, εκρηκτικά, σχέδια, προκηρύξεις, έτσι ό, τι κι αν μας αρπάξει ο εχθρός, τα χέρια μας και οι επιθυμίες μας ποτέ δεν  μένουν άοπλες. Στο τραπέζι του σπιτιού μας πάντα υπάρχουν θέσεις και ποτήρια με κρασί για νέους φίλους και συντρόφους που δεν έχουμε γνωρίσει ακόμα. Υπάρχουν ακόμα κάποιες άδειες θέσεις για τα αδέρφια μας που λείπουν, για τους νεκρούς μας, για τους καταζητούμενους, για τους φυλακισμένους, όμως τα ποτήρια τους είναι γεμάτα γιατί είναι κι αυτοί πάντα δίπλα μας. Το σπίτι μας δεν έχει πόρτες , δεν έχει δωμάτια, δεν έχει καν τοίχους. Το σπίτι μας δεν έχει στέγη γιατί θα έκρυβε τον ουρανό με τα αστέρια. Το σπίτι μας δεν έχει παράθυρα γιατί θα εμποδίζουν τον άνεμο. Το σπίτι μας δεν έχει οδό και αριθμό. Το σπίτι μας όμως έχει όνομα και ζει μες στην καρδιά μας.

Το σπίτι μας είναι η FAI-IRF και δεν θα το εγκαταλείψουμε ποτέ ούτε στις εύκολες στιγμές ούτε στις δύσκολες εποχές.

Η FAI-IRF είναι η χαμένη ατλαντίδα της πρακτικής θεωρίας. Είναι το σημείο που συναντιούνται η σκέψη με την πράξη, η φαντασία με το παρόν, η βία με την ποίηση, η επιθυμία με την απόφαση, το εγώ με το εμείς…

Αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό που υπάρχουν αρκετές δεκάδες αναρχικές ατομικότητες και πυρήνες που συμμετέχουν στο δίκτυο της FAI-IRF. Η FAI-IRF είναι μια παράνομη αναρχική ένωση εγωιστών που απεχθάνεται το συγκεντρωτισμό των μαρξιστικών οργανώσεων και τη γραφειοκρατία των αναρχικών ρεφορμιστών.

Δεν υπάρχει κάποιο καταστατικό, ούτε κανόνες. Η μόνη μας πυξίδα είναι οι αρχές μας· άμεση δράση, αναρχική κριτική απέναντι στην κοινωνική σιωπή, διεθνής αλληλεγγύη, διαρκής εξέγερση… Παράλληλα όλοι εμείς οι αναρχικοί της πράξης διατηρούμε άσβεστη την επιθυμία να αναδημιουργούμε αδιάκοπα τον σχηματισμό της FAI-IRF με επίκεντρο τις ανθρώπινες επιθυμίες. Δε νοιώθουμε την ανάγκη να προτείνουμε στην κοινωνία κάποια έτοιμη συνταγή ευτυχίας. Η ζωή μας δεν έχει ανάγκη από έτοιμες λύσεις. Άλλωστε ο πειραματισμός, ακόμα και το σφάλμα, είναι ο καλύτερος δρόμος για την ανακάλυψη της ελευθερίας. Από τα στάσιμα νερά των ιδεολογιών το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι το δηλητήριο.

Η εξεγερσιακή – μηδενιστική αναρχική σκέψη παραμένει ζωντανή, όχι ως μια αλάνθαστη και οριστική ιδεολογία, αλλά αντίθετα όταν αναζητά την διαλεκτική αντιπαράθεση είτε για να δοκιμάσει τον εαυτό της ξεπερνώντας τις διαφωνίες που της αντιπαρατίθενται, είτε όταν ανακαλύπτει τα κενά της και αναδημιουργείται με αφετηρία την εξέλιξη. Έτσι και η FAI-IRF δεν είναι το τέρμα του δρόμου της οριστικής ουτοπίας, αλλά ένας από τους δρόμους για την αδιάκοπη πορεία προς την αναρχία.

Για αυτό διαβάζοντας κανείς τις δεκάδες αναλήψεις ευθύνης των πυρήνων της FAI-IRF διεθνώς θα εντοπίσει ορισμένες διαφορές, ίσως ακόμη και διαφωνίες.

Αυτή είναι η ομορφιά και η μοναδικότητα της νέας αναρχίας. Εκτός από τις βασικές αξίες που μοιραζόμαστε οι συνωμότες της Μαύρης Διεθνούς, υπάρχουν οι ιδιαιτερότητες του καθενός μας που προωθούν τη διαρκή αναζήτηση της ύπαρξής μας.

Γιατί πάντα θα ανακαλύπτουμε ανεξερεύνητες περιοχές του εαυτού μας, άγνωστα πάθη, απεριόριστες επιθυμίες που οπλίζουν το στοίχημα της Ύπαρξης, αντικαθιστώντας τη μιζέρια και τον ορθολογισμό των οικονομικών εξισώσεων που υμνούν οι ξεπερασμένες επαναστατικές ιδεολογίες.

Σήμερα η FAI-IRF δεν είναι απλά μια ιδέα, όπως αντίστοιχα η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς δεν περιορίζεται στην επικράτεια του ελληνικού κράτους. Η επιθυμία μας δεν εξαντλείται στο να κάνουμε γνωστή την ύπαρξή μας. Η διάχυσή μας σε δεκάδες χώρες μας μετατρέπει σε μια ασύμμετρη απειλή για το εσωτερικό των κρατών. Η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς στο Μεξικό μετουσιώνει τις λέξεις σε φωτιά, στη Ρωσία και τη Λευκορωσία η Συνωμοσία μεταμορφώνει τις παγωμένες στέπες σε λάβα, ενώ στην Ιταλία ο πυρήνας Όλγα της FAI γράφει τη δική του ποίηση με σφαίρες. Παράλληλα δεκάδες συνωμότες στη Χιλή, στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία, στο Περού, στη Βραζιλία, στην Ισπανία, στην Αγγλία, στην Πολωνία, στην Ελλάδα, στην Ινδονησία, στην Αυστραλία συνωμοτούν με το χάος και μεταφέρουν τη φωτιά της αναρχίας στα θεμέλια του υπάρχοντος.

Για αυτό δημιουργούμε συνεχώς νέα αόρατα σταυροδρόμια συνάντησης και επικοινωνίας για να μιλήσουμε για τον θάνατο του υπάρχοντος και τον χείμαρρο της νέας αναρχίας. Θέλουμε η φωτιά μας να γραφτεί σε όλες τις γλώσσες. Ακούραστοι σύντροφοι μεταφράζουν διαρκώς κείμενα φυλακισμένων, βιβλία, αναλήψεις ευθύνης, ενώ παράλληλα η αλληλεγγύη διεθνοποιείται και το δίκτυο της FAI-IRF γίνεται η Λερναία Ύδρα της νέας αναρχίας. Για κάθε σύλληψη ενός πυρήνα, δύο καινούριοι είναι έτοιμοι να αντεπιτεθούν. Έτσι εισερχόμαστε στην επικράτεια της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης.

Στην ανεξέλεγκτη πορεία μας για την καταστροφή της εξουσίας συναντάμε απέναντί μας τον εχθρό και τις συντηρητικές του δυνάμεις. Όμως εκτός από αυτούς, υπάρχει ένα ακόμη πλήθος δικαιολογιών, αναστολών και διλημμάτων που προσπαθεί να βαρύνει τα πόδια μας εμποδίζοντας τον βηματισμό μας.

Συχνά αυτές οι καμουφλαρισμένες δειλίες μεταμφιεσμένες σε θεωρητικές αναζητήσεις κατοικούν στην γραφειοκρατία των κύκλων του κοινωνικού αναρχισμού που προσδοκά την μαζική αφύπνιση της κοινωνίας. Έτσι οι λέξεις «αναρχία», «άμεση δράση», «αναρχική εξέγερση» μπερδεύονται, χάνουν το κοφτερό περιεχόμενό τους και μένουν ανάπηρες κυκλοφορόντας ως ακίνδυνες φλυαρίες σε φοιτητικά αμφιθέατρα. Για αυτό βλέπουμε στην Βολιβία να υπάρχει «αναρχική οργάνωση» που να δηλώνει τη νομιμοφροσύνη της στις κρατικές αρχές και να αδιαφορεί για τους φυλακισμένους Βολιβιανούς συντρόφους που κατηγορούνται για τη FAI, στην Ιταλία να παρασιτούν αναρχο-χίπηδες που με κείμενό τους καταδικάζουν και συκοφαντούν τη δράση του πυρήνα Όλγα της FAI, στη Γερμανία ένα μέρος των αναρχικών να λησμονούν και να αδιαφορούν για τους φυλακισμένους συντρόφους (π.χ. υπόθεση «οι 4 Άαχεν») ενώ στην Ελλάδα αρκετοί από το «αντιεξουσιαστικό κίνημα» να συζητούν για το αν θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ (αριστερό κόμμα) στις εκλογές και γενικότερα να υπάρχει μια στροφή προς την κομμουνιστικοποίηση μέσω εργατικών και λαϊκών συνελεύσεων.

Εμείς από τη μεριά μας θέλουμε να αποφύγουμε τέτοιες παρανοήσεις και να κάνουμε ανέφικτη αυτή τη σύγχυση. Άρα είναι απαραίτητο να χαράξουμε μία σαφή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους εξεγερσιακούς- μηδενιστικούς αναρχικούς κύκλους και τα καταφύγια του ρεφορμισμού. Για αυτό θέλουμε κάθε κείμενο και κάθε πράξη μας να μπορεί ευθύς αμέσως να αναγνωρίζεται, υιοθετώντας το δικό μας στίγμα. Το στίγμα της διαρκούς αναρχικής επίθεσης.

Όμως δεν αρκεί να μιλάμε για την επίθεση, αντίθετα επιθυμούμε να είμαστε μέρος της επίθεσης. Για αυτό μέσα από αυτό το κείμενο θέλουμε να ρίξουμε στη μάχη της φωτιάς μια πρόταση. Μια πρόταση που συζητιέται εδώ και καιρό στους κύκλους της νέας αναρχίας στην Ελλάδα. Αναφερόμαστε στη μετάδοση τεχνικών γνώσεων και εμπειριών για την κατασκευή εκρηκτικών και εμπρηστικών μηχανισμών και για τη διάδοση άλλων μορφών σαμποτάζ. Μέσα από μικρά έντυπα πρακτικά εγχειρίδια ή μέσω ηλεκτρονικής μορφής στο διαδίκτυο, μπορούμε να μοιραστούμε πληροφορίες, «πατέντες», τεχνοτροπίες, ιδέες, εφαρμογές, σχεδιαγράμματα, συναρμολογήσεις και να εμπλουτίσουμε το οπλοστάσιο μας. Η γνώση και η εμπειρία όταν μοιράζονται γίνονται επικίνδυνες. Καταρχάς γκρεμίζεται ο διαχωρισμός μεταξύ θεωρίας και πράξης και ο μύθος των «ειδικών» της βίας καταργείται. Παράλληλα αποσύρονται οι φετιχισμοί και οι μαρξιστικές ιδεολογικές αγκυλώσεις περί πρωτοπορίας του «ένοπλου αγώνα» και τερματίζονται οι ψευδαισθήσεις της ιεραρχίας των μέσων. Ανάμεσα στη σφαίρα στο κεφάλι ενός μπάτσου και στην πέτρα στη τζαμαρία μιας τράπεζας υπάρχει μια αόρατη νοητή γραμμή που τις συνδέει. Εμείς θέλουμε να κάνουμε ορατή αυτή τη γραμμή. Όλα είναι για όλους, δεν υπάρχουν ειδικοί της βίας, υπάρχουν ατομικότητες και επιλογές…

Τις επιλογές μας δεν τις μοιραζόμαστε μόνο μιλώντας και γράφοντας κείμενα ενάντια στο κράτος και την κοινωνία του, αλλά και όταν προσφέρουμε ο ένας στον άλλον πιθανούς πρακτικούς τρόπους να κάνουμε τη θεωρία μας πράξη. Για αυτό προτείνουμε στους συντρόφους της FAI-IRF να προχωρήσουμε στην έκδοση πρακτικών εγχειριδίων που να περιγράφουν π.χ. τον τρόπο κατασκευής ενός εκρηκτικού μηχανισμού, τη συνδεσμολογία μιας ωρολογιακής βόμβας, τη συναρμολόγηση ενός παγιδευμένου δέματος, τη χρήση αυτοσχέδιου συστήματος χρονοκαθυστέρησης σε εμπρηστικές επιθέσεις, την ενίσχυση της καταστροφικής ισχύος μιας μολότοφ, τη σύνθεση και την ανάμειξη υλικών για την δημιουργία εκρηκτικών υλών…

Επίσης η «εργασία» μας στις χαοτικές τέχνες του σαμποτάζ μπορεί να ανοίξει τη θεματολογία της από την καταστροφή καμερών, το μπλοκάρισμα ΑΤΜ και την κατασκευή αυτοσχέδιων καπνογόνων μέχρι τη διάρρηξη και την κλοπή μηχανών και αυτοκινήτων και τη  συντήρηση και χρήση όπλων.

Όλη αυτή η γνώση που κατακτιέται καθημερινά και επίμονα δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να αποτελεί προνόμιο μιας μυημένης ελίτ βετεράνων της πράξης. Αντίθετα θέλουμε να αποκτήσουμε ένα κοινό οπλοστάσιο με όλους τους αναρχικούς της πράξης που θα μοιραζόμαστε ιδέες και πρακτικές για να ενισχύσουμε τη διαρκή αναρχική εξέγερση ενάντια στο Υπάρχον. Έτσι σύντροφοι που τρέφουν μέσα τους το λύκο της πράξης, αλλά δεν κατέχουν ακόμα τεχνικές γνώσεις για να ενισχύσουν τις επιθέσεις τους ενάντια στις κοινωνικές δομές του συστήματος, τώρα με αυτή την πρόταση αποκτούν πρόσβαση σε ένα ανεξάντλητο απόθεμα καταστροφικής και χαοτικής επινοητικότητας που θα δυναμώσει τη φωτιά τους.

Φυσικά αυτά τα πρακτικά εγχειρίδια δεν θα αποτελούν τη «Ιερή Βίβλο» των αναρχικών της πράξης καθώς διαρκώς θα ανανεώνονται και θα εμπλουτίζονται, αφού ο πειραματισμός και η αναζήτηση ποτέ δεν σταματά.

Επίσης να τονίσουμε ότι εξαιτίας του δημόσιου χαρακτήρα της διάχυσης των τεχνικών και των μορφών σαμποτάζ, είναι σίγουρο ότι τα μάτια της αστυνομίας θα είναι διαρκώς πάνω στο εγχείρημά μας.

Για αυτό ό, τι γράφουμε το κάνουμε με ιδιαίτερη προσοχή. Όχι μόνο για να μην μας εντοπίσει ο εχθρός, αλλά και για να μην του δώσουμε στοιχεία που δεν γνωρίζει, βοηθώντας τον άθελά μας να «εξουδετερώσει» τα χτυπήματα μας. Για παράδειγμα στην παρουσίαση ενός ωρολογιακού μηχανισμού, πάντα θα υπάρχουν παραλλαγές ώστε η αστυνομία να βρίσκεται σε σύγχυση και να μην είναι εύκολο να τον απενεργοποιήσει χωρίς τον κίνδυνο να ανατιναχτούν οι πυροτεχνουργοί της.

Έτσι ενισχύουμε την ένωση αναρχοατομικιστών – μηδενιστών προωθώντας τη διαρκή σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας και την κοινωνική μάζα. Είναι ο καινούριος τρόπος της νέας αναρχίας να επιτίθεται χωρίς να στηρίζεται στη θολή συμπάθεια προς το προλεταριάτο και να στον οικονομισμό των τάξεων αλλά αντίθετα καταργώντας τις ίδιες τις τάξεις. Ούτε πλούσιοι ούτε φτωχοί, ούτε αφεντικά, ούτε εργάτες, αλλά αυτόνομα άτομα με αναρχικές αξίες και επιλογές.

Παράλληλα εγκαταλείπουμε τη θυματοποιημένη εικόνα του «κοινωνικού αγωνιστή», που του επιτίθεται το κράτος. Αρκετοί σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και πυρήνων της FAI βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στη φυλακή, μέσα απ’ την οποία γράφουμε αυτό το κείμενο. Ούτε για μια στιγμή όμως δε ζητιανεύουμε απ’ το κράτος τα «δικαιώματά» μας, ούτε επικαλούμαστε τους νόμους του. Όταν επιλέξαμε να οπλιστούμε και να δολοφονήσουμε την κοινωνική ειρήνη, γνωρίζαμε το τίμημα και τις συνέπειες της επιλογής μας. Το ότι βρισκόμαστε στις φυλακές του εχθρού δεν μας κάνει ακίνδυνους. Ούτε πρόκειται να γίνουμε «αναρχικοί συγγραφείς» που θα βγάζουμε τις θεωρίες μας μέσα από τη φυλακή. Τα λόγια μας είναι οι σκέψεις μας που ανυπομονούν να γίνουν πράξη. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα αναπνέουμε για αυτές. Έχουμε ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με το υπάρχον και κρατάμε το μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια. Η στρατηγική μας είναι να κάνουμε το χάος φίλο μας. Εκεί απελευθερώνονται όλες οι δυνάμεις του αρνητικού. Εκεί καταργούνται οι συμβάσεις, οι προσποιήσεις, οι ηθικές, οι δειλίες.

Αδέρφια να τολμήσουμε τα πάντα. Πολιτικές εκτελέσεις, εκρήξεις κυβερνητικών κτιρίων, ληστείες τραπεζών, εμπρησμούς συμβόλων της εξουσίας, μολότοφ στους  μπάτσους, μαχαίρια στους φασίστες, προκηρύξεις, κείμενα, συζητήσεις κι ότι προωθεί τη διάχυση της νέας αναρχίας και την προέλαση της Μαύρης Διεθνούς των Αναρχικών της Πράξης.

ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΡΚΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Δημιουργούμε και οργανώνουμε 10,100,1000 πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας και της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

 

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

Θεόφιλος Μαυρόπουλος

FAI/IRF

Υ.Γ.  Το κείμενο  «Οι μοναχικοί λύκοι δεν είναι μόνοι… FAI-IRF/CCF» είναι αφιερωμένο στα αδέρφια μας σε όλο τον κόσμο, στους νεκρούς, στους φυλακισμένους και στους καταζητούμενους…

Αυτή τη δύσκολη εποχή στέλνουμε ιδιαίτερα τους πιο θερμούς μας χαιρετισμούς στους καταζητούμενους στην Ελλάδα Γ. Μιχαηλίδη και Δ. Πολίτη που κατηγορούνται για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ., στην καταζητούμενη συντρόφισσα στο Μεξικό Felicity Ryder, στον φυλακισμένο σύντροφο Mario Lopez που τραυματίστηκε από εμπρηστικό μηχανισμό που μετέφερε ο ίδιος.

Παράλληλα η σκέψη και η καρδιά μας βρίσκεται δίπλα στους συντρόφους μας στην Ιταλία που βιώνουν αλλεπάλληλες κατασταλτικές επιχειρήσεις. Δύναμη σύντροφοι.

 

Η δήλωση αυτή διαβάστηκε από το μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς Γεράσιμο Τσάκαλο:

Επειδή η σιωπή δεν είναι χρυσός και συχνά κουβαλάει πάνω της τη σύγχυση, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι σαν αναρχικοί αντάρτες πόλης που συμμετέχουμε στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Δεν έχουμε πρόθεση να μιλήσουμε ή να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας σε μαριονέτες του συστήματος που κρύβουν τη δειλία τους πίσω απ’ το δικαστικό τους αξίωμα.

Εσείς δικάζετε στο όνομα του νόμου και εμείς πράττουμε στο όνομα της αναρχικής συνείδησής μας. Εσείς διαλέξατε για αλήθεια σας μια κοινωνία που τα μνημεία της είναι οι φυλακές, οι τράπεζες, τα αστυνομικά τμήματα, τα υπουργεία και τα δικαστήρια και εμείς έναν κόσμο αξιοπρέπειας, ελεύθερης συνείδησης, αναρχικής εξέγερσης και αυθεντικών νοημάτων και επιθυμιών.

Δεν υπάρχουν περιθώρια σύγκρισης, ούτε διαλόγου. Υπάρχει μόνο η ένοπλη αναμέτρηση ανάμεσα στους ιεροεξεταστές και αυλικούς της υπάρχουσας κοινωνίας και τους αρνητές της. ‘όπως ο Προμηθέας, κλέβουμε τη φωτιά της αυτοκρατορίας σας και με αυθάδεια και αναίδεια την εξαπολύουμε εναντίον σας για να πυρπολήσει όλα τα είδωλα εξουσίας που εκπροσωπείτε.

Δεν παίζουμε στην παράστασή σας ούτε χωράμε στα νομικά σας πλαίσια. Οι σελίδες του κατηγορητηρίου σας φαντάζουν μικρές για να μπορέσουν να χωρέσουν και να περιγράψουν το μέγεθος της επίθεσης που θέλουμε να εξαπολύσουμε ενάντια στο καθεστώς της δημοκρατίας και την κοινωνία των υποταγμένων της.

Κρατείστε ακόμα αρκετές κενές σελίδες στα δικόγραφα και στα κατηγορητήριά σας γιατί ο αγώνας δεν τελείωσε, ούτε εμείς ως Συνωμοσία θα παραδώσουμε ποτέ τα όπλα. Υπάρχουν ακόμα επιθυμίες που δεν φυλακίστηκαν, μάτια που δεν φοβήθηκαν τον εχθρό, στόματα που δεν μίλησαν τη γλώσσα του συμβιβασμού, κεφάλια που δεν έσκυψαν απέναντι στην αυτοκρατορία της εξουσίας…

Καμία καταδικαστική απόφαση και καμία φυλακή δεν θα αλλάξει την επιλογή μας. Η επιλογή της διαρκούς επίθεσης παραμένει μέχρι το τέλος…

Όσον αφορά την εμφάνισή μας στο δικαστήριο, αρνούμαστε να παρουσιαζόμαστε ως πειθαρχημένοι και υποτονικοί κατηγορούμενοι που αγωνιούν για την απόφαση των δικαστών τους.

Σας έχουμε γραμμένους και ούτε καν σας βλέπουμε… Όμως επειδή σε αυτή τη δίκη, κατηγορούνται κι άλλα άτομα που δεν είχαν, ούτε θα μπορούσαν να έχουν καμία σχέση με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, σε κάθε συνεδρία θα παρευρίσκονται κάποιοι σύντροφοι από εμάς για να διακόψουν την παραμικρή πιθανότητα σύγχυσης που θα μπορούσε να δημιουργηθεί… Για αυτό, σε αυτό το σημείο επισημαίνουμε προς όλους, φίλους και εχθρούς, δικηγόρους και κατήγορους, να περιοριστούν στον νομικό τομέα που τους αναλογεί και μην γίνει οποιαδήποτε αναφορά στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Οι μόνοι που μπορούν να μιλήσουν για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς είμαστε εμείς οι ίδιοι και οι αναρχικοί της πράξης που έχουν νιώσει την ανάσα της εξεγερμένης φωτιάς να ζεσταίνει τα κουκουλωμένα τους πρόσωπα, καθώς βαδίζουν ενάντια στην εποχή τους, κόντρα στον βηματισμό της μάζας…

Ζήτω η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

Ζήτω η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/ Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο

 

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

 

Το κείμενο που ακολουθεί διαβάστηκε από την Όλγα Οικονομίδου, μέλος της Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς κατά την έναρξη της δίκης των φυλακισμένων μελών της Οργάνωσης στις Φυλακές Κορυδαλλού την 8/11/2012.

 

Πριν ξεκινήσει το στρατοδικείο σας, θα κάνω μια δήλωση εκ μέρους των μελών της Συνομωσίας των Πυρήνων της φωτιάς.

Είμαστε αιχμάλωτοι του ελληνικού κράτους και ξεκαθαρίζουμε πως δεν αναγνωρίζουμε καμία εξουσία, πόσο μάλλον τη δικαστική και φυσικά κανέναν από τους νόμους σας. Το γεγονός ότι είμαστε αιχμάλωτοι πολέμου δεν σημαίνει πως έχουμε παραδοθεί, πως έχουμε μετανιώσει.

Παραμένουμε περήφανοι για την οργάνωσή μας. Κάθε ενέργειας της συνομωσίας, κάθε λέξη που γράψαμε στις προκηρύξεις μας είναι κα θα παραμείνει αμετανόητο κομμάτι κάθε ενός από εμάς.

Η Σ.Π.Φ. είναι μονοπάτι του νέου αντάρτικου πόλεως, είναι κομμάτι μιας διευρυμένης παγκόσμιας συνομωσίας ενάντια στους θεσμούς και στην ηθική της κοινωνίας που σκλαβώνει αιώνες τώρα τον άνθρωπο.

Η αιχμαλωσία μας δεν ανακόπτει τον σκοπό, δεν ανακόπτει το νέο αντάρτικο πόλης που μετουσιώνεται σε πράξη καθημερινά, τέλος δεν θα ανακόψει ποτέ τον αδιάκοπο αγώνα μας για ελευθερία και εσείς μαριονέτες του συστήματος είστε ανίκανοι να το σταματήσετε.

Η Σ.Π.Φ. είμαστε εμείς οι 9 που έχουμε αναλάβει την ευθύνη και κανένας άλλος κατηγορούμενος δεν έχει σχέση με την οργάνωση και ούτε θα μπορούσε να έχει.

 

Συνεχίζουμε να πορευόμαστε μαζί με το σύντροφό μας Θεόφιλο Μαυρόπουλο στη αδιάκοπη πορεία προς την αναρχική διαρκή εξέγερση χωρίς να κοιτάμε πίσω ….

Εγκαταλείπουμε τις αναστολές και τις δικαιολογίες και ριχνόμαστε στη φωτιά της δράσης για τώρα και για πάντα. Από εδώ που στεκόμαστε στέλνομε τους πιο θερμούς μας χαιρετισμούς στους καταζητούμενους για τη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς Δημήτρη Πολίτη και Γιάννη Μιχαηλίδη. Η φωτιά της νέας αναρχίας ας καλύπτει για πάντα τα ίχνη σας. Μέχρι την αντάμωση στο σημείο που δεν έχει επιστροφή. Επίσης στέλνουμε δύναμη και αλληλεγγύη στους Ιταλούς εξεγερσιακού συντρόφους που διώκονται απ’ τις ιταλικές αρχές καθώς και στα ασύλληπτα συντρόφια της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας.

Τέλος είμαστε δίπλα με τις σκέψεις και την καρδιά μας στον αναρχικό σύντροφο Mario Lopez που συνελήφθη στο Μεξικό τραυματισμένος από την έκρηξη αυτοσχέδιου εμπρηστικού μηχανισμού που μετέφερε και στην αναρχική Felicity Ryder που διάλεξε τα μονοπάτια της παρανομία και διώκεται για την ίδια υπόθεση.

 

ΖΗΤΩ Η ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΖΗΤΩ Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

 

Δηλώσεις που διαβάστηκαν στη σημερινή συνεδρίαση του στρατοδικείου για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς πριν ξεκινήσει η διαδικασία των απολογιών.

 

Δήλωση που διαβάστηκε από τον σύντροφο Μιχάλη Νικολόπουλο

Σε αυτό το σημείο της διαδικασίας του Στρατοδικείου να πούμε δυο λόγια, μιας και πλέον βρισκόμαστε στο μέρος των ”απολογιών” όπως εσείς ονομάζετε.

Εμείς τα περήφανα μέλη της Αναρχικής Επαναστατικής Οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν. Δεν έχουμε τίποτα να πούμε, ούτε έχουμε να λογοδοτήσουμε στα μέλη της Δικαστικής Μαφίας. Δεν τρέφουμε επίσης καμία ψευδαίσθηση ότι οι “πολιτικές δηλώσεις” που αναγνωρίζουν την εξουσία του δικαστηρίου είναι διαφορετικές από τις απολογίες μεταμέλειας. Σε αυτά τα σημεία των δικαστηρίων για εμάς, κάθε περήφανος αναρχικός της πράξης πρέπει να σαμποτάρει την διαδικασία είτε προσβάλλοντας τη, είτε δείχνοντας έμπρακτα την περιφρόνησή του προς αυτή.

Μην περιμένετε από εμάς να δείτε καμία δήλωση μετάνοιας ή παζάρεμα των ποινών μας.

Μην περιμένετε να σας ζητήσουμε κανένα ελαφρυντικό. Δεν μετανιώνουμε για κανένα από τα λόγια που είπαμε, για κανένα γραμμάριο εκρηκτικών που βάλαμε στα σύμβολα της εξουσίας.

Η επιλογή μας να βρισκόμαστε και σε αυτό το Στρατοδικείο έγινε γιατί για εμάς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως ένα ακόμη δημόσιο βήμα προπαγάνδας της Αναρχικής Δράσης.

Αρνούμαστε να ανοίξουμε τον παραμικρό διάλογο με εσάς. Από εμάς προς το Δικαστικό Σώμα και όλο το εξουσιαστικό σύμπλεγμα που υπηρετείτε η μόνη αντιπαράθεση που μπορούμε να έρθουμε είναι η ένοπλη. Με τις σφαίρες μας και τα εκρηκτικά μας θέλουμε να σας επιτεθούμε και να εξοντώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε όπως και επίσης να προωθήσουμε μέσα από το Αναρχικό Αντάρτικο  Πόλης, τις αναρχικές ιδέες και πρακτικές.

Να διαχέουμε τις αξίες μας και τις αντιλήψεις μας στον καθένα που θέλει να αντιταχθεί το εξουσιαστικό σύμπλεγμα και να βρεθεί στο πεδίο της διαρκούς εξέγερσης για την Αναρχία.

  Δεν Διαπραγματευόμαστε

Δεν Απολογούμαστε

Δεν Υποχωρούμε

 

Ούτε ένα χιλιοστό πίσω

Εννέα χιλιοστά στα κεφάλια των Σύγχρονων Ιεροεξεταστών της Δικαστικής Μαφίας

Όλα Συνεχίζονται…

 

                                                                                                Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

                                                                                                                        FAI / IRF

Δήλωση που διαβάστηκε από τον σύντροφο Χρήστο Τσάκαλο

Η θεατρική παράσταση που ονομάζεται ”δικαιοσύνη” φτάνει στο τέλος της.

Το γεγονός ότι καταδεχτήκαμε να εμφανιστούμε απέναντί σας δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως αναγνωρίζουμε ή σεβόμαστε τους νόμους και την εξουσία. Με την παρουσία μας στη δίκη επιδιώξαμε να ορθώσουμε ένα οδόφραγμα απέναντι στην αυτοκρατορία της αντιτρομοκρατικής και των υπηρεσιών της. Οι επικεφαλής και οι αξιωματούχοι της αντιτρομοκρατικής με τις καταθέσεις τους ανέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο κινείται ο εχθρός (παρακολουθήσεις, υποκλοπές, συλλογή στοιχείων). Όλα αυτά αποτελούν πολύτιμα εφόδια για τους νέους συντρόφους που θέλουν να εμπλακούν στην περιπέτεια του αναρχικού αντάρτικου πόλης. Τώρα μπορούν να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος και να δημιουργήσουν την προοπτική της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης. Όλοι εμείς ως Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς είμαστε περήφανοι που συμβάλλαμε σε αυτήν την κατεύθυνση.

Τώρα λοιπόν μας ζητάτε να απολογηθούμε…

Αυτοί που απολογούνται αναγνωρίζοντας την εξουσία του δικαστηρίου είναι οι δειλοί και οι μετανιωμένοι.

Μην ψάχνετε ανάμεσά μας να βρείτε ούτε ένα χιλιοστό μεταμέλειας. Ξέρουμε πόσο πολύ θα θέλατε να εισπράξετε από εμάς ένα απολογητικό ύφος ή μία ικεσία για ευνοϊκή μεταχείριση ή ελαφρυντικά. Γελάμε μόνο και μόνο με τη γελοιότητα της σκέψης σας. Ούτε πρόκειται να καταφύγουμε στην δήθεν σοβαρότητα της “πολιτικής δήλωσης” μιλώντας για τα ευγενή ιδεολογικά μας κίνητρα… Μακριά από εμάς αυτές οι νομικές δικαιολογίες. Χάρισμα σας το δικαίωμα της απολογίας.

Εμείς φτύνουμε τους νόμους σας, φτύνουμε την τάξη σας, φτύνουμε την εξουσία σας. Δεν απολογούμαστε σε κανέναν Θεό ή άνθρωπο.

Παραμένουμε αμετανόητοι αναρχικοί της πράξης, παντοτινοί εχθροί του κράτους και της κοινωνίας του, επικίνδυνοι αρνητές κάθε νόμου και εξουσίας. Τίποτα άλλο δεν έχει μείνει να ειπωθεί… όλα τα υπόλοιπα θα γραφτούν από τα οπλισμένα χέρια μας που θα σπάσουν τα δεσμά της αιχμαλωσίας. Και για να μην ξεχνιόμαστε, τα ελαφρυντικά των νόμων σας και της δημοκρατίας σας να τα βάλετε στον κώλο σας…

Εμείς θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε σαν αναρχικοί αντάρτες πόλης, ούτε μετανιωμένοι, ούτε ηττημένοι, με το όπλο στο χέρι και την αναρχία στην καρδιά μας. Είμαστε η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, και η Συνωμοσία δεν παραδίνεται, δεν συμβιβάζεται, δεν υποχωρεί. Η φωτιά μας θα σας επιτεθεί…

Κύριοι δεν παίζουμε άλλο στην παράστασή σας. Σας γυρνάμε επιδεικτικά την πλάτη και αποχωρούμε. Σαν αναρχικοί της πράξης και μέλη της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI) είμαστε συνεπείς με την συνείδησή μας. Τώρα σαν καλές και υπάκουες μαριονέτες μπορείτε να μας καταδικάσετε…

 

ΖΗΤΩ Η ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

ΖΗΤΩ Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

 

    «Ο χρόνος γίνεται «αιώνιος», είναι σαν να είσαι παγωμένος

    καθώς σκέφτεσαι – βλέπεις – νιώθεις αλλά δεν

    μπορείς να αγγίξεις – να το αισθανθείς όλο

    Ανάμνηση… ανάμνηση, αυτό ναι!

   κάθε λεπτό, κάθε φιλί, κάθε όνομα, κάθε πόλη

   όπου υπήρξα ελεύθερος όπως ένα

   πουλί γεμάτος ενέργεια και όνειρα, δημιουργικός

   και δραστήριος, στρατευμένος της ελευθερίας,

   παρακινητής της δράσης και προπαγανδιστής

   τα θυμάμαι όλα και αυτό κανένας και

   τίποτα δεν μπορεί να μου τα κλέψει…»

                   Gabriel Pombo Da Silva «Το ημερολόγιο ενός εγκληματία»

                                     Εκδ. Μαύρη Διεθνής (Υπό έκδοση)

 

Ύστερα από 53 μέρες στην απομόνωση και την εκδικητική στάση, όσον αφορά την εκτέλεση της πειθαρχικής μου μεταγωγής από τις φυλακές της Θήβας στα Διαβατά, στις 26 Ιουνίου μετέβηκα στις φυλακές Κορυδαλλού εν όψει του δικαστηρίου της δίωξης του κειμένου αλληλεγγύης της Συνωμοσίας για το αναρχικό στέκι Ναδίρ .

Το καθεστώς της απομόνωσης, έσπασε όχι γιατί πάρθηκαν αποφάσεις, αλλά λόγω συγκυρίας. Άλλωστε κάθε κρατούμενη –ος είναι ένας αριθμός, κάθε αριθμός ένα ακόμα χαρτί στις άχρηστες στοίβες πάνω στα γραφεία των γραφειοκρατών που εύκολα χάνεται ή επιμελώς θάβεται.

Δύο μέρες μετά μου ανακοινώνεται πως πρέπει να μεταβώ ξανά στις φυλακές Διαβατών. Γεγονός που σήμαινε επιστροφή στην απομόνωση.

Έτσι το πρωί της Παρασκευής 29 Ιουνίου κι ενώ η «συνοδεία» μου (ΕΚΑΜ, μπάτσοι, ειδικό σώμα μεταγωγών), περίμενε, δήλωσα κατηγορηματικά πως αρνούμαι να ακολουθήσω, αρνούμαι να ξαναγυρίσω, αρνούμαι λάβω μέρος στο παιχνίδι τους. Σε τέτοιες ή ανάλογες περιπτώσεις η τακτική που ακολουθεί ο κρατικός μηχανισμός είναι δεδομένη. Ξεκινάει με προσπάθεια πτόησης του ηθικού σου, αναδεικνύοντας το αδιέξοδο της κατάστασης και τη ματαιότητα της επιλογής σου, πως δηλαδή «δεν γίνεται αλλιώς» και καταλήγει στις γνωστές απειλές περί βίαιης μεταγωγής.

Οι μέθοδοί τους φυσικά δεν υπερίσχυσαν, ούτε καν δημιούργησαν χιλιοστό αμφιβολίας στην άρνησή μου και καμία διάθεση συνδιαλλαγής. Άλλωστε η απόφαση που πηγάζει από την ψυχή και τις ξεκάθαρες επιλογές είναι αυτή της μη παραίτησης, της συνέχισης της ρήξης με το σωφρονιστικό σύστημα.

Ύστερα από πολύωρη καθυστέρηση, ως δια μαγείας, εμφανίστηκε από το υπουργείο το χαρτί για την μεταγωγή μου στη φυλακή του Ελαιώνα της Θήβας γεγονός που σήμαινε ακύρωση της μεταφοράς μου στα Διαβατά και της συνέχισης της παραμονής μου στον Κορυδαλλό έως ότου μεταβώ στη Θήβα.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι πίσω στη φυλακή απ’ όπου ξεκίνησα αυτό το «ταξίδι».

53 μέρες απομόνωσης ακούγονται πολλές. Όταν βιώνονται είναι ακόμα πιο βαριές, πιο μονότονες, πιο δύσκολες. Μα η ιστορία των φυλακών κρύβει μέσα της απομονώσεις, κακομεταχειρίσεις και βασανισμούς αναρχικών επαναστατών και γενικότερα ανυπότακτων ανθρώπων που δεν μετράνε μέρες, αλλά χρόνια.

Η έμπρακτη αλληλεγγύη εκτός των τειχών σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτή που καταργεί νοητικά κάθε απομόνωση, κάθε βασανιστήριο και τροφοδοτεί τη συνέχεια του αγώνα.

Όλες αυτές οι χειρονομίες αλληλεγγύης, οι συγκεντρώσεις , τα γράμματα, οι εμπρησμοί παραβιάζουν σαν αμετανόητοι διαρρήκτες το πλέγμα της σιωπής και πυρπολούν το εσωτερικό της. Από τους πυροβολισμούς της FAI στη Γένοβα , μέχρι την πυρπόληση της Microsoft από τις Αποκλίνουσες Συμπεριφορές – Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο στο Μαρούσι, το τσεκούρι του αναρχικού πολέμου δεν θάφτηκε ποτέ…

 

                                        Πάντα στη μάχη…

                         Όλγα Οικονομίδου μέλος της Σ.Π.Φ. –FAI – IRF

                                         Φυλακές Θήβας

   Σ.Π.Φ.-  ΤΟ ΧΑΟΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

   (Ιταλία, Μεξικό, Ελλάδα)

 

 

Την Πέμπτη 13 Ιουνίου, στήθηκε η διεθνής αντιαναρχική εκστρατεία με το όνομα «επιχείρηση ευτολμία». Οι δυνάμεις της ROS (ιταλική αντιτρομοκρατική) και οι καραμπινιέροι τέθηκαν  υπό των εντολών της ιεροεξετάστριας  – εισαγγελέως  M.Commodi της Perugia, και προχώρησαν σε οκτώ συλλήψεις, ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ. Παράλληλα γίνονται έρευνες εναντίον και άλλων συντρόφων( ανάμεσά τους και οι σύντροφοι του Edizioni Cerbero).

Oύτε γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, ούτε είμαστε δικηγόροι για να μιλήσουμε με τη γλώσσα των αποδεικτικών ή μη στοιχείων. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως οι αστυνομίες του κόσμου θέλουν να χτυπήσουν τη  νέα αναρχία.

Οι δικαστές, οι εισαγγελείς, οι ανακριτές και οι μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής θέλουν να γονατίσουν και να αλυσοδέσουν με χειροπέδες τους αδάμαστους εξεγερμένους  που φωτίζουν τις νύχτες με τις ανταρσίες τους και βάφουν τις πόλεις με τα χρώματα της αναρχικής  διαρκούς εξέγερσης.

Όμως όλοι εμείς οι αναρχικοί της πράξης, οι μηδενιστές , οι χαοτικοί, οι αντικοινωνιστές  έχουμε διαβεί οριστικά το σημείο που κάθε επιστροφή  στην ησυχία της κανονικότητας δεν είναι πια εφικτή. Η νέα αναρχία μοιάζει με παλίρροια  που στο ξέσπασμά της κατακλύζει χώρες, σύνορα και γλώσσες. Σύντροφοι που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, που δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα , που μας χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα, συρματοπλέγματα και τοίχοι φυλακών, γελάμε και μελαγχολούμε με τις κοινές μας χαρές και λύπες  και η αναρχία μας καίει σαν το φως χίλιων ήλιων που ανατέλλουν μέσα στην παγωμένη νύχτα του πλήθους.

Αυτή τη διεθνή ανταρσία θέλουν να χτυπήσουν οι αστυνομίες του κόσμου. Δεν είναι σύμπτωση που λίγο καιρό πριν από την επιχείρηση «ευτολμία» οι δυνάμεις της αντιτρομοκρατικής στη Βολιβία προχώρησαν σε συλλήψεις για τις επιθέσεις της FAI-Βολιβίας  .Δεν είναι τυχαίο πως η «επιχείρηση ευτολμία» εκτός από τους οκτώ  ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ  στην  Ιταλία, επεκτάθηκε στη Γερμανία και στην Ελβετία θέτοντας στο στόχαστρό της τους  ήδη φυλακισμένους συντρόφους Gabriel Pombo Da Silva και Marco  Camenisch.  Αυτές οι αλχημείες των μπάτσων έγιναν τη στιγμή που οι δυο ΣΥΝΤΡΟΦΟΊ  μας βρίσκονται στα όρια της αποφυλάκισής τους  μετά από 18 και 21 χρόνια φυλακής αντίστοιχα.

Όμως η παράσταση της εισαγγελικής μαριονέτας M. Commodi  δεν σταματά εδώ.  Με την «επιχείρηση ευτολμία»  έξι  σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς βρισκόμαστε υπό δικαστική έρευνα για την αλληλογραφία που είχαμε με κάποιους από τους συλληφθέντες  συντρόφους.

Φυσικά τα λαμόγια της ελληνικής αντιτρομοκρατικής δεν έχασαν την ευκαιρία να μιλήσουν για την δήθεν συμβολή τους στην «επιχείρηση ευτολμία» μέσω υποτιθέμενων πληροφοριών που συνέλεξαν από την παρακολούθηση  e-mail ανάμεσά  μας. Βέβαια οι ιταλοί συνάδελφοί τους δεν τους επιβεβαίωσαν καθώς οι υποτιθέμενες πληροφορίες μέσω των e-mail ( που περιλαμβάνονται στην ιταλική δικογραφία ) ήταν μεταφράσεις πολιτικών κειμένων που έχουν δημοσιευτεί στα ΑΝΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ  Culmine και Parole Armate.

Όμως για να μην αφήσουμε ούτε ένα χιλιοστό υποψίας δικονομικών «δικαιολογιών» ξεκαθαρίζουμε τα εξής: Ανεξάρτητα από τη δικαστική έρευνα, δηλώνουμε ότι στηρίζουμε όλες τις εξεγερτικές βίαιες  ενέργειες  της FAI –IRF  με όλη μας τη λύσσα και την καρδιά.

Κάθε λέξη της FAI μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους και την κουβαλάμε μέσα μας αναζητώντας τρόπους να γίνει πράξη από τα χέρια μας.  Η FAI-IRF ήταν, είναι και θα είναι η ουσία της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης. Συμμετέχουμε ,στηρίζουμε και προωθούμε την άτυπη αναρχική ομοσπονδία, διεθνές επαναστατικό μέτωπο.(FAI – IRF).

Όμως η προπαγάνδα του εχθρού και οι στρατιωτικο-αστυνομικές επιχειρήσεις του, όπως η «επιχείρηση ευτολμία» εκτός από τις συλλήψεις αποσκοπούν και στο να κατασκευάσουν ένα κλίμα φόβου. Θέλουν να μεταφέρουν το φόβο της φυλακής και την εικόνα της παντοδύναμης αστυνομίας, ώστε να διακόψουν τις εχθροπραξίες της νέας αναρχίας εναντίον του συστήματος .

Αυτό που τώρα έχει για μας σημασία είναι να πολεμήσουμε το φόβο. Είναι ο δικός μας τρόπος να περάσουμε πρώτοι στην επίθεση. «Αυτό σημαίνει να βυθίσουμε το μαχαίρι πιο βαθιά στην καρδιά του εχθρού , χωρίς φόβο για τις συνέπειες που συνεπάγονται, με την οργή και την εικονοκλαστική χαρά που πάντα κουβαλάμε μαζί μας στα χαμόγελα και στα μάτια μας.»( Tomo Αδερφός Σύντροφος – υπό δικαστική έρευνα για την «επιχείρηση  ευτολμία»).

Δεν κοιτάμε πίσω, παρά μόνο μπροστά…

Όσοι φοβήθηκαν , ή κουράστηκαν ας κατεβούν τώρα από το τρένο. Δεν υπάρχει εισιτήριο επιστροφής. Ούτε Αναβολή και ενδιάμεσες στάσεις… Σφίγγουμε τα χέρια μας σε γροθιά και βαδίζουμε ενάντια στην εποχή μας, έχοντας για αδέλφια, τους συντρόφους μας.

«Αρκετά, αρκετά, αρκετά!

Καθώς ο ποιητής μεταμορφώνει τη λύρα του σε μαχαίρι

Καθώς ο φιλόσοφος μεταμορφώνει την έρευνά του σε βόμβα(…)

Είναι η ώρα, είναι η ώρα, είναι η ώρα!

Και η κοινωνία θα πέσει

Η πατρίδα θα πέσει

Η οικογένεια θα πέσει

Όλα θα πέσουν αφότου ο Ελεύθερος Άνθρωπος γεννηθεί…»

                                                                                            Renzo Novatore

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ  στους ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ   Giuseppe, Stefano, Elisa, Alessandro, Sergio, Katia, Paola, Giulia.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΔΥΝΑΜΗ στα αδέρφια μας  Gabriel  Pombo Da Silva,και Marco  Camenisch

 

                                                                    Τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ. πρώτης περιόδου

                                                                                                        FAI-IRF

                                                                  Και ο αναρχικός της πράξης   Θεόφιλος Μαυρόπουλος 

                                                                                                      ΖΗΤΩ Η FAI-IRF

                                                                              

  

        ZHΤΩ Η ΦΩΤΙΑ της ΝΕΑΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ

Υ.Γ. Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι λέξεις έφτασαν τα νέα μιας άσχημης είδησης. Στο Μεξικό τραυματίστηκε Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ MARIO LOPEZ  καθώς εξερράγει πάνω του ο εμπρηστικός μηχανισμός που μετέφερε.

Ο  Mario Lopez  συνελήφθη, ενώ παράλληλα ασκήθηκε δίωξη στη συντρόφισσά του Felicity Ryder

Ο αδερφός μας Mario  Lopez στο δημόσιο γράμμα που έβγαλε από το νοσοκομείο που νοσηλεύεται,  ανέλαβε την ευθύνη  για τη μεταφορά του εμπρηστικού μηχανισμού, δηλώνοντας ότι ως αναρχικός βρίσκεται  σε διαρκή πόλεμο με το κράτος και την εξουσία.

Ακούμε τη φωνή του… Φωνή σταθερή, χαρούμενη, οργισμένη…

Είμαστε οι νιχιλιστές που κουβαλάμε τη φωτιά στην παγωμένη μοναξιά του πλήθους, είμαστε οι αναρχοατομικιστές  που σκοτώνουμε τη σιωπή της βουβής μάζας, είμαστε οι χαοτικοί αναρχικοί της πράξης που έχουμε τα άστρα στα μάτια και στην καρδιά μας. Τα πέντε βέλη του σήματος της FAI και της Συνωμοσίας δείχνουν το σημείο που όλα γίνονται αληθινά. Το σημείο της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης…

 

ΔΥΝΑΜΗ και  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον ΑΔΕΡΦΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ MARIO LOPEZ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ  στην FELICITY RYDER

Ποτέ μετανιωμένοι, Ποτέ ηττημένοι !!!

                                                                          Τortuga

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ  στις 27 Ιουνίου. 

Στις  27 Ιουνίου δικαζόμαστε με την κατηγορία της  προτροπής σε κακουργηματικές πράξεις  για τρία κείμενα που κυκλοφόρησαν τη στιγμή που εμείς βρισκόμαστε  αιχμάλωτοι στις φυλακές του κράτους . Το ένα από τα κείμενα είναι μία ανάληψη ευθύνης  για εμπρησμό οχήματος τηλεοπτικού studio  από την ομάδα «Αποκλίνουσες Συμπεριφορές» του Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (IRF)  και τα άλλα δύο είναι δικές μας ανακοινώσεις για την εισβολή των μπάτσων στο αναρχικό στέκι Ναδίρ καθώς και για την ανάκριση που ακολούθησε…

Η επίμαχη φράση που ενόχλησε τη δικαστική μαφία είναι : «ούτε ένα χιλιοστό πίσω, εννιά χιλιοστά στα κεφάλια των μπάτσων».

Θα μπορούσαμε να μην σπαταλήσουμε ούτε μία λέξη γι’ αυτήν την υπόθεση.  Οι νομικές συνέπειες αυτής της νέας δίωξης είναι για μας μια σταγόνα στον ωκεανό.

Γνωρίζουμε ότι έχουμε μπροστά μας έτοιμες καταδίκες πολλών δεκαετιών φυλακής. Πόσο θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουν λίγοι μήνες παραπάνω από μια κατηγορία πλημμεληματικού χαρακτήρα; Κι όμως… ένας αναρχικός της πράξης δεν μπορεί να σκέφτεται με τον νομικό συλλογισμό ενός δικηγόρου.

Αυτή η δίωξη αποκτά μία ξεχωριστή πολιτική αξία. Όπως έχει αποδειχτεί, το κράτος, οι εισαγγελικές αρχές και οι αστυνομικές υπηρεσίες έχουν δοκιμάσει επανειλημμένα εναντίον της Σ.Π.Φ. όλες τις νέες μεθόδους και τακτικές (ηθικές αυτουργίες σε προφυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας, παράταση προφυλάκισης με νέα προφυλάκιση λίγες ώρες πριν λήξει το 18μηνο σε σύντροφό μας που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο  ως απεργός πείνας, συνεργασία Ιταλικών- Ελληνικών αρχών για πιθανή έκδοσή μας στην Ιταλία, με νέες διώξεις κειμένων κ.α.

Έχει γραφτεί κάπου πως όσο περισσότερο σε κυνηγάει ο εχθρός σου, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι έχεις καταφέρει δυνατά χτυπήματα εναντίον του.

Για μας οι κατηγορίες που γεμίζουν τις χιλιάδες σελίδες των δικογραφιών μας, είναι τίτλος τιμής. Όμως θέλουμε να τονίσουμε πως ως αναρχικοί της πράξης ό,τι αφήνουμε πίσω μας αναπάντητο γίνεται παρακαταθήκη για το μέλλον ενώ αντίθετα ό,τι κερδίζουμε δημιουργεί την προοπτική μας.

Το γεγονός ότι οι δεσμοφύλακες μπορούν να κρατούν δυόμιση μήνες συντρόφους κλειδωμένους στην απομόνωση, χωρίς να ενεργοποιούνται τα επιθετικά αντανακλαστικά της αναρχικής αλληλεγγύης (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι αδιαμφισβήτητα μία ήττα.

Οι καθημερινές επιθέσεις από θρασύδειλα φασιστάκια και η παρουσία τους στο δρόμο, στις πλατείες, στις γειτονιές, αν δεν συναντηθούν με τα αντίστοιχα αντίποινα από τη δική μας όχθη με μαχαίρια, σιδερογροθιές, φωτιές και εκρήξεις θα αποτελέσουν οπισθοχώρηση του εσωτερικού εχθρού.

Η υποχώρηση των επιθετικών ενεργειών του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης (με εξαίρεση τους αναρχικούς της πράξης και τους πυρήνες της FAI–IRF) απέναντι στις συνθήκες έντασης της κοινωνικής μηχανής είναι προφανώς μία νίκη του φόβου και της καταστολής.

Δε θέλουμε ν’ αφήσουμε το φόβο και την ηττοπάθεια να γίνουν η σκιά μας .Σε πείσμα των καιρών παραμένουμε αμετανόητα ξεροκέφαλοι και συνεπείς. Δεν πρόκειται να χαμηλώσουμε την ένταση του λόγου μας ούτε να αφοπλίσουμε τις λέξεις μας.

Το γεγονός ότι κατηγορούμαστε με τα κείμενά μας για «προτροπή τέλεσης κακουργηματικών πράξεων» σημαίνει πως τα λόγια μας μπορούν ακόμα να επικοινωνήσουν με τους αμφισβητίες και τους αρνητές της εποχής μας και να μεταμορφωθούν σε πράξεις. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Ποτέ δεν μας άρεσαν τα κούφια λόγια. Παράλληλα ποτέ δεν πιστέψαμε ούτε και συμβιβαστήκαμε με τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Πάντα θεωρούσαμε ότι λειτουργούν ως «βιτρίνα» του αστυνομικού κράτους και της κοινωνικής μηχανής.

Με τις διώξεις των κειμένων μας, αποσύρονται και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις που μπορεί να διατηρούν κάποιοι για τη δημοκρατία. Τώρα τραβιέται η κουρτίνα της ελευθερίας του λόγου και προβάλλει η δικαστική λογοκρισία. Κι όμως αυτό είναι καλό… Γι’ αυτό ποτέ δε θα μιλήσουμε για την «ποινικοποίηση» του λόγου και των ιδεών»

Πάντα πιστεύαμε πως η εξεγερσιακή θεωρία συνοδεύεται από αναρχικές πρακτικές όπως και το αντίστροφο.

Λόγος και πράξη είναι αδιαίρετες έννοιες. Η θετική πλευρά της δίωξής μας είναι η πόλωση. Εφ’ όσον οι ψευδαισθήσεις αποσύρονται από το προσκήνιο  ο καθένας παίρνει θέση. Δεν υπάρχουν αθώοι.

Στον φόβο της καταστολής απαντάμε με τη δύναμη της επίθεσης. Η άγνοια και η αδιαφορία καταργούνται και  τώρα μιλάνε  οι αποφάσεις.

Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο. Ή με την κοινωνία του υπάρχοντος ή με τους αρνητές της εποχής μας, ή εφησυχασμένος πολίτης ή αμφισβητίας ταραχοποιός , ή αιώνια αγανακτισμένος διαμαρτυρόμενος ή αναρχικός της πράξης, ή κανόνας  ή εξαίρεση, ή τώρα ή ποτέ.

    ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΠΙΣΩ

ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ.

 

Υ.Γ. Στο δικαστήριο που καλούμαστε, περιφρονούμε τις δικαστικές μαριονέτες και αδιαφορούμε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Άλλωστε τα δικαιώματα που μας «παραχωρεί»  η δημοκρατία τα έχουμε ρίξει στη φωτιά προ πολλού μαζί με τις νόμιμες ταυτότητές μας.

Η παρουσία μας εκεί και η στάση μας αποτελεί άλλη μία ύβρη και μία προσβολή ενάντια στους ιεροεξεταστές των νόμων.

Είναι ένα μικρό μέρος του συνολικού αναρχικού πολέμου που έχουμε κηρύξει ενάντια στην κοινωνία του κράτους.

 

                                                       Τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ.

                                                        πρώτης περιόδου και  ο αναρχικός της πράξης

                                                                  Θεόφιλος Μαυρόπουλος

                                                                                                                                                                   Αυτή την στιγμή γράφω τις λίγες αυτές γραμμές μέσα απ’την απομόνωση. 30 μέρες απομόνωση είναι το αντίτιμο της άρνησης μου να ξεπουλήσω την αξιοπρέπεια μου για 5 λεπτά υπακούοντας στον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου.

   Παραμένω αμετανόητη στην απόφαση μου. Δεν πρόκειται να χαρίσω ούτε ένα δευτερόλεπτο συμβιβασμού στους δεσμοφύλακες. Δεν πρόκειται να ανταλλάξω τις αρνήσεις και τις επιλογές μου με την “θαλπωρή” ενός κανονικού κελιού και την “ελευθερία” του προαυλισμού με το γενικό πληθυσμού της φυλακής.

   Δεν αναζητώ να γίνω άλλη μια φυσιολογική στατιστική κρατούμενης, που στέκεται σούζα απέναντι στην υπηρεσία, που βγάζει “ήσυχα” την ποινή της, που ταξιδεύει στις ψευδαισθήσεις των μουρλόχαπων, που πουλάει τον τσαμπουκά της “παλιάς” στις νέες φυλακισμένες.

   Στον καιρό που είμαι στην φυλακή γνώρισα την πυκνοκατοικημένη έρημο της κοινωνίας των κρατουμένων. Όπως και όταν ήμουν ελεύθερη, έτσι και τώρα που βρίσκομαι στην μέσα πλευρά των τειχών παραμένω αρνητής κάθε κοινωνίας, που κτίζεται γκρεμίζοντας το “εγώ”, που μιμείται τα ψεύτικα είδωλα της καταργώντας το αυθεντικό, που επιβιώνει ακολουθώντας τις συμβάσεις της. Αρνούμαι το μοναχικό πλήθος που φοράει τις προσποιήσεις του για πρόσωπο γιατί δεν έχει ψυχή να γίνει ο εαυτός του. Παραμένω φίλη, συντρόφισσα και άνθρωπος με όσες και όσους διατηρούν αναμμένη τη φωτιά μέσα τους. Με αυτές και αυτούς που διαλέγουν τα επικίνδυνα μονοπάτια των λύκων και όχι τα βοσκοτόπια των προβάτων.

   Για όλους εμάς, για τους αναρχικούς της πράξης καμιά φορά η φυλακή δεν είναι αρκετή “τιμωρία”. Για αυτό μας περιμένουν πειθαρχικές ποινές, μεταγωγές και απομονωσεις.

   Η απομόνωση είναι μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Παραμένεις 24 ώρες το 24ωρο κλειδωμένη σε ένα κελί με ένα κρεβάτι μια εσωτερική τουαλέτα και το άγρυπνο μάτι μιας κάμερας (που κατάφερα τελικά να την καλύπτω με ένα σεντόνι…).

   Εδώ μέσα οι μόνες σου φίλες είναι οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σου. Εδώ μέσα οι μέρες και οι ώρες καταργούνται, χάνονται, πεθαίνουν σπρώχνοντας αργά αργά η μία την άλλη…

   Αυτές τις 30 μέρες απομόνωσης όμως δεν έμεινα μόνη μου. Είχα κάποιους παράξενους και όμορφους επισκέπτες που πέρασαν κρυφά και “λαθραία” στο κελί μου σπάζοντας την απομόνωση.

   Ήταν ο όμορφος ήχος των πυροβολισμών του πυρήνα Όλγα FAI/IRF ενάντια στο κάθαρμα της πυρηνικής εταιρείας Adinolfi (σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ αδέρφια για το χαμόγελο που μου χαρίσατε) ήταν ο μοναδικός θόρυβος απ’τις εκρήξεις anfo και δυναμίτη στο Εκουαδόρ, στη Βολιβία (δύναμη στους συντρόφους που συνέλαβαν), στο Περού, ήταν τα ευχάριστα νέα απ’τα αιχμάλωτα αδέρφια μου στην Ινδονησία Eat και Billy (Eat τα λόγια σου στο γράμμα σου μου έδωσαν κουράγιο και δύναμη), ήταν οι καπνοί απ’τους εμπρησμούς της νέας Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF (η θέληση σας και οι πράξεις σας δείχνουν ότι τίποτα δεν τελείωσε), ήταν τα συνθήματα και οι φωνές απ’τους αλληλέγγυους που έκαναν συγκέντρωση έξω απ’τις φυλακές Διαβατών που βρίσκομαι αιχμάλωτη, ήταν όλες αυτές οι χειρονομίες ουσίας, τα κείμενα, οι αφίσες, τα σαμποτάζ (Βόλος), οι εμπρησμοί που χαράζουν στο μυαλό και στην καρδιά μου με ανεξίτηλο χρώμα μία φράση “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των αναρχικών της πράξης δεν είναι απλά λόγια”…

Όλγα Οικονομίδου

μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF πρώτης περιόδου

30 μέρες απομόνωση και συνεχίζω, όμως ο λύκος μέσα μου δεν κοιμάται, δεν συγκατανεύει, δεν συγχωρεί…

en es it – Greece: Letter of CCF member Olga Ekonomidou (in solitary confinement of Diavata prisons)

http://en.contrainfo.espiv.net/2012/06/03/greece-letter-of-ccf-member-olga-ekonomidou-in-solitary-confinement-of-diavata-prisons/

Σήμερα η αδελφή μας Όλγα Οικονομίδου, συνεχίζει να βρίσκεται για 26η  μέρα στην απομόνωση των φυλακών Διαβατών. Η Όλγα βρίσκεται εκεί για την αδιάλλακτη , αξιοπρεπή και μαχητική στάση που διατηρεί και εντός των τειχών, ως αιχμάλωτη του  Αναρχικού πολέμου. Πιο συγκεκριμένα της επιβλήθηκε πειθαρχική μεταγωγή κατά την κράτησή της στις φυλακές της Θήβας, επειδή έμπρακτα δεν δέχτηκε σε αυτή τη συνθήκη αιχμαλωσίας , να βρίσκεται μαζί με μια ρουφιάνα κρατούμενη. Έτσι της επιτέθηκε γρονθοκοπώντας την,  πετυχαίνοντας να την εκδιώξει από κείνη την πτέρυγα της φυλακής. Όταν λοιπόν μετήχθη στις φυλακές Διαβατών, η Όλγα περήφανη και συνεπής στις ιδέες της, αρνήθηκε να δεχτεί το γνωστό εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε κελί απομόνωσης και να της έχει επιβληθεί νέα πειθαρχική ποινή.

Η στάση της Όλγας είναι άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα αξιοπρέπειας στη φαρέτρα της αναρχικής παρακαταθήκης  με το οποίο ο καθένας που θεωρεί τον εαυτό του Αναρχικό Επαναστάτη και αναρχικό της Πράξης, μπορεί να οπλιστεί και να υπερασπιστεί τις αναρχικές αξίες και την ελευθερία.

Γιατί μόνο μέσα από την  καθημερινή αμφισβήτηση και καταστροφή κάθε εξουσιαστικής σχέσης βαδίζουμε στα μονοπάτια της Αναρχίας.

Απορρίπτουμε κάθε είδους μικροπολιτικής, αναστολών και δικαιολογιών οποιουδήποτε τύπου που στόχο έχουν να καλύψουν είτε το φόβο είτε την ανικανότητα.

Παραμένουμε πολέμιοι της κοινωνίας, είτε ως αιχμάλωτοι είτε όχι, μέσα από τις αδιάκοπες αναρχικές επιθέσεις στο εξουσιαστικό σύμπλεγμα.

Επιθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί από τη Μαύρη Διεθνή  των αναρχικών της Πράξης, με δεκάδες ενέργειες της Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία  –Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο σε όλο τον κόσμο. Επιθέσεις που στοχεύουν την κυριαρχία στο κεφάλι και αποσκοπούν στην ολοκληρωτική κατάλυσή της.

Η νέα Συνωμοσία στο πρόσφατο χτύπημά της σε όχημα των ΕΛΤΑ και σε έναν χριστιανικό ναό δήλωσε: « Η αμφισβήτηση είναι πηγή γνώσης. Μέσω της αμφισβήτησης μπορεί ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει την αθλιότητα του υπάρχοντος. Όμως για να ενσαρκωθεί και να γίνει χρήσιμο όπλο ενάντια στον εχθρό αυτή η αμφισβήτηση, χρειάζονται αξιοπρεπείς, τολμηροί και μαχητικοί άνθρωποι με εύστοχα σχέδια. Η επαναστατική βία που ασκείται  απ’ αυτούς τους ανθρώπους μπορεί υπό τις έχουσες συνθήκες να θεωρηθεί το πιο άμεσο και αποτελεσματικό εγχείρημα. Αυτό διότι οι  «υγιείς»  πολιτικές τοποθετήσεις για μας δεν είναι μια απλή συνδιαλλαγή με τον εχθρό, αλλά ένας πόλεμος στον οποίο αντί να συνδιαλέγεσαι με τον εχθρό σου, τον μαχαιρώνεις».

Άτυπη  Αναρχική Ομοσπονδία,  Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο,   Σ.Π.Φ. Επαναστατικές ομάδες διασποράς τρόμου.

Αυτή η έμπρακτη αμφισβήτηση όλων των μαχόμενων Αναρχικών, είναι που μας κάνει πιο δυνατούς από ποτέ, στις μάχες που πλέον δίνουμε εντός των τειχών.

Όσον αφορά τώρα τη διαδικασία του στρατοδικείου σας, για μας είναι αδιανόητη η συμμετοχή μας  σε αυτήν, εφόσον η Όλγα παραμένει στην απομόνωση. Γι’ αυτό ως ελάχιστη κίνηση, αποχωρούμε και διακόπτουμε το δικαστήριο.

 

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πρώτης περιόδου

 

Μετά   την ανάγνωση των δύο δηλώσεων ,τα μέλη της Σ.Π.Φ. αποχώρησαν  από την αίθουσα  του δικαστηρίου και η δίκη διεκόπη.

Σε αυτό το σημείο της δίκης, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

Βρισκόμαστε εδώ απέναντί σας γιατί κουβαλάμε μέσα μας τον πόλεμο. Τον πόλεμο ενάντια στην γκιλοτίνα της εξουσίας, ενάντια στην παραίτηση του πλήθους, ενάντια στη σιωπή της εποχής μας.

Για να υπάρξει ο πόλεμος χρειάζoνται πάντα δύο. Από μια  βρίσκεστε εσείς. Οι μαριονέτες της εξουσίας, τα ανθρωπάκια των νόμων, τα σκιάχτρα της Τάξης. Όταν η εξουσία  σας λέει πηδήξτε εσείς πηδάτε κι όταν σας λέει γαυγίστε, εσείς γαυγίζετε.

Από την άλλη μεριά είμαστε εμείς. Είμαστε πέρα και έξω από τους νόμους σας. Δεν μας αγγίζει η βρωμιά της εξουσίας σας. Είμαστε αρνητές των νόμων, αντάρτες της ζωής, αναρχικοί της πράξης. Δε φοβόμαστε τη φυλακή και γελάμε με τις «δίκαιες» τιμωρίες σας.

Όταν αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στην Σ.Π.Φ. ταυτόχρονα αναλάβαμε να συνεχίσουμε να πολεμάμε ενάντια στον κόσμο σας μέχρι την τελευταία μας ανάσα.

Όταν αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη, δεν αναλάβαμε απλά την ευθύνη για κάποιες ωραίες αναρχικές ιδέες και θεωρίες. Αναλάβαμε την ευθύνη και για τις πανέμορφες πράξεις που γεννούν αυτές οι ιδέες. Αναλάβαμε την ευθύνη για τους εκρηκτικούς μηχανισμούς που συναρμολογήσαμε, για τις εκρήξεις που προκαλέσαμε, για τα όπλα που κρατήσαμε, για τις προκηρύξεις που κυκλοφορήσαμε…

Κι αν η αστυνομία είναι ανίκανη να βρει τα αποτυπώματά μας στις έρευνές της, τα αποτυπώματά μας βρίσκονται διάχυτα παντού.

Βρίσκονται στον  δυναμίτη και στο ΑΝFO  που μεταφέρουν ακούραστα τα αδέλφια μας στο Εκουαδόρ , τη Βολιβία, το Περού και την Αργεντινή προκαλώντας τον τρόμο στην αυτοκρατορία του υπάρχοντος.

Βρίσκονται στα όπλα των ιταλών αδελφών μας που διαδίδουν τη νέα αναρχία. Βρίσκονται στις αποσκευές των καταζητουμένων συντρόφων μας στην Ελλάδα. Βρίσκονται οπουδήποτε γράφεται η ιστορία των ανατρεπτικών πράξεων και των αναρχικών νοημάτων.

Δεν πρόκειται όμως να προσφέρουμε ούτε ένα χιλιοστό στην περιέργεια των αστυνομικών μηχανισμών.

Δεν πρόκειται να τους δώσουμε την παραμικρή πληροφορία για το τι κάναμε με ποιους και πότε. Αυτό αν μπορούν ας το ανακαλύψουν μόνα τους τα λαγωνικά της αστυνομίας. Εμείς το μόνο που λέμε είναι: «Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί της πράξης».

Μπορεί να μας πιάσατε αιχμαλώτους ,όμως δεν μας νικήσατε.

Δεν πρόκειται να παραδοθούμε ποτέ. Δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλον με μία υπόσχεση στα μάτια. «Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους αναρχικούς της πράξης δεν είναι μόνο λόγια…»

Τώρα η σκέψη και η καρδιά μας είναι δίπλα στη συντρόφισσα μας Όλγα που βρίσκεται κλειδωμένη για 26η μέρα σε κελί απομόνωσης. Στην Όλγα που ούτε για μια στιγμή δεν υποτάχτηκε στους κανόνες και στις ταπεινώσεις της φυλακής. Οι φωνές μας είναι φωνές της και οι πράξεις της πράξεις μας. Γι’ αυτό θα δανειστούμε την αγαπημένη της φράση « Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, το αίμα δεν είναι νερό…» δίνοντας το λόγο μας  πως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, όλες αυτές τις χιλιάδες μέρες αιχμαλωσίας που μας περιμένουν, όπως δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται… κατακτιέται.

 

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πρώτης περιόδου